محتشم کاشانی

شمارهٔ ۳۹۴

بر سر کوی تو هرگاه که پیدا گشتم

سگ کویت به فغان آمد رسوا گشتم

طوطی ناطقه‌ام قوت گفتار نداشت

دیدم آئینهٔ روی تو و گویا گشتم

کام جان با خط سبز و لب جان‌بخش تو بود

هرزه عمری ز پی خضر و مسیحا گشتم

چون برم پی به مقام تو گرفتم چو صبا

پا ز سر کردم و سر تا سر دنیا گشتم

منم ای شمع بتان مرغ سمندر خوئی

که چو پروانه به دوران تو پیدا گشتم

تاب دیدار تو چون آورم ای غیرت حور

من که نادیده مه روی تو شیدا گشتم

هر که پیمود ره الفت من وحشی گشت

بس که با وحش من بادیه پیما گشتم

محتشم تا روش فقر و فنا دانستم

منکر جاه جم و حشمت دارا گشتم

منوچهر

۱۳۹۹/۱۲/۲۷ - ۰۱:۰۳:۳۲

گر بگویم نام تو غوغا شود// نام او از نام تو پیدا شودچون که پیدا شد منم رسوای تو// چون که رسوا شد، منم پیدای تواین چنین کن نا بیابم هر زمان// ای خدا بر من تو این عشقه بخوانشعر از : شمس دین(رضا اهرابی)

nabavar

۱۳۹۹/۱۲/۲۷ - ۰۲:۴۷:۴۲

گرامی منوچهرچون که پیدا شد منم رسوای تو// چون که رسوا شد، منم پیدای تولطف کنید و این ابیاتی را که نوشته ای معنا کن عشقه اینجا چه نقشی دارد؟

محتشم کاشانی

شمارهٔ ۳۹۴

تصاویر و صوت

نظرات

منوچهر

nabavar