محتشم کاشانی
شمارهٔ ۲۰ - وله فی مرثیه
۱
گلبرگ نو دمیدهٔ محمد تقی که بود
پاکیزه طینت و ملکی خوی و پاکزاد
۲
در باغ دهر نشو و نمائی نیافته
از تند باد حادثه ناگاه شد به باد
۳
در چشمه سار چشم زند دیدهٔ پدر
صد جوی خون ز هجر گل روی خود گشاد
۴
ای همنشین اگر طلبند از تو هم‌دمان
تاریخ آن لطیف گل گلشن مراد
۵
بلبل صفت برآر ز دل نالهٔ حزین
وان گه بگوی رفت چو برگ گلی به باد
نظرات