محتشم کاشانی
رباعی شمارهٔ ۴۲
۱
آن طبع که چون آینهٔ پاکست زغش
از بس که به فعل بوالعجب دارد خوش
۲
آب آمده از طبیعت خویش برون
در تحت بفوق میرود چون آتش
نظرات