محتشم کاشانی
رباعی شمارهٔ ۷۲
۱
ای شیخ که هست دایم از نخوت تو
در طعنهٔ آلایش من عصمت تو
۲
گر عفو خدا کم بود از طاعت تو
دوزخ ز من و بهشت از حضرت تو
نظرات