
مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۲۱۹
۱
ای کس من در جهان گر جز تو کس میداشتم
شِکوه میکردم ز جورت تا نفس میداشتم
۲
از کمین برخواست صیاد وز ره برچید دام
ز آشیان ای کاش راهی در قفس میداشتم
۳
نالهٔ من بس ضعیف و محمل او دور کاش
جا به پای ناقهاش همچون جرس میداشتم
۴
کی به رندی میزدم از شحنهام گر بود باک
می نمیخوردم اگر بیم از عسس میداشتم
۵
نیستم بیخانمان از بیم برق خانهسوز
آشیان میبستم از یک مشت خس میداشتم
۶
بر لبم مهر سکوت از ذوق خاموشی مدان
میزدم فریاد گر فریادرس میداشتم
۷
کامیاب اغیار مشتاق از لبش من نیز کاش
ریزهای زین شهد قسمت چون مگس میداشتم
نظرات