مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۲۹
۱
خوش آنکه کنم خاطر غمدیده خویش
شاد از قدم یار پسندیده خویش
۲
چند آه کشم اشک فشانم برهش
گاه از دل خویش و گاه از دیده خویش
نظرات