مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۴
۱
دوشم که ز داغ دوریت جان میسوخت
جان در تنم از آتش هجران میسوخت
۲
آن تاب و تبم بود که در دیر و حرم
بر من دل کافر و مسلمان میسوخت
نظرات