مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۴۰
۱
ای کاوردت ز نطفهای ایزد پاک
وآخر دهدت جا به یکی تیره مغاک
۲
مینوش و بزی شاد که بس چون من و تو
پیدا شد از آب و گشت پنهان در خاک
نظرات