مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۴۱
۱
تنها نه زمین ز صید گاهت گلرنگ
از خون دل منست چون عرصه جنگ
۲
صد مرغ دل از تیغ جفایت بر خاک
افتاده بسان طایر خورده خدنگ
نظرات