مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۴۶
۱
هستیست گلی کزوست ما را دلتنگ
ما دامن او چو خار داریم به چنگ
۲
باد ار بردش بهرچه افسوس خوریم
زین گل که نبود ازو نه آب و نه رنگ
نظرات