مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۵
۱
در باغ جهان که بس گل آشفت و بریخت
از شاخ گلی به بلبلی گفت و بریخت
۲
بر گلبنی آشیانه مگذار کزو
هر لحظه هزار غنچه بشگفت و بریخت
نظرات