مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۶۱
۱
پیوسته ذلیل آشنا و خویشم
بیوفر نموده چرخ بیش از پیشم
۲
در دیده هیچکس نیایم آخر
نه عیب غنی نه هنر درویشم
نظرات