مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۱۷
۱
خط تو که غم بجان غمخواران ریخت
آتش بدل سوخته یاران ریخت
۲
آن ابر سیاهست که برگشته ما
اخگر همه جای قطره باران ریخت
نظرات