مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۲۰۶
۱
چشمم که سرشک لالهگون آید ازو
پیوسته چو زخم تازه خون آید ازو
۲
نم در جگرم ز کریه نگذاشته است
وقتیست که لخت دل برون آید ازو
نظرات