مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۲۱۰
۱
تا عشق مرا فاش نمیدانستی
با من ره پرخاش نمیدانستی
۲
در عاشقی خویش مرا شهره شهر
دانستی ای کاش نمیدانستی
نظرات