مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۴۷
۱
ای آنکه سرگشم از غمت گلگونست
حالم ز فراق تو چه گویم چونست
۲
کامم خالی ز شهد و لبریز ز زهر
جامم تهی از باده و پر از خونست
نظرات