مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۵۳
۱
آنرا که امید وصل آن رشک پریست
کارش همه عمر زاری و لابه گریست
۲
روزی نگریست بر رخ او هیهات
هرکس ز فراق روزکاری نگریست
نظرات