مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۵۴
۱
مجنون که ز جان برای جانان بگذشت
جانرا آخر سپرد در دامن دشت
۲
میگشت همیشه بر زبانش لیلی
لیلی میگفت تا زبانش میگشت
نظرات