مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۷۲
۱
دوران سپهر بیگنه کش گذرد
ایام بگوینده و خامش گذرد
۲
گر عمر هزار سال در یکنفس است
چون میگذرد کو همه ناخوش گذرد
نظرات