مولانا

مولانا

بخش ۲۰ - ملامت کردن مردم شخصی را کی مادرش را کشت به تهمت

۱

آن یکی از خشم مادر را بکشت

هم به زخم خنجر و هم زخم مشت

۲

آن یکی گفتش که از بد گوهری

یاد ناوردی تو حق مادری

۳

هی تو مادر را چرا کشتی بگو

او چه کرد آخر بگو ای زشت‌خو

۴

گفت کاری کرد کان عار ویست

کشتمش کان خاک ستار ویست

۵

گفت آن کس را بکش ای محتشم

گفت پس هر روز مَردی را کشم

۶

کشتم او را رَستم از خونهای خلق

نای او بُرم بِهست از نای خلق

۷

نفس تست آن مادر بد خاصیت

که فساد اوست در هر ناحیت

۸

هین بکش او را که بهر آن دنی

هر دمی قصد عزیزی می‌کنی

۹

از وی این دنیای خوش بر تست تنگ

از پی او با حق و با خلق جنگ

۱۰

نفس کُشتی باز رستی ز اعتذار

کس ترا دشمن نماند در دیار

۱۱

گر شکال آرد کسی بر گفت ما

از برای انبیا و اولیا

۱۲

کانبیا را نی که نفس کشته بود

پس چراشان دشمنان بود و حسود

۱۳

گوش نه تو ای طلب‌کار صواب

بشنو این اشکال و شبهت را جواب

۱۴

دشمن خود بوده‌اند آن منکران

زخم بر خود می‌زدند ایشان چنان

۱۵

دشمن آن باشد که قصد جان کند

دشمن آن نبود که خود جان می‌کند

۱۶

نیست خفاشک عدو آفتاب

او عدو خویش آمد در حجاب

۱۷

تابش خورشید او را می‌کُشد

رنج او خورشید هرگز کی کَشَد

۱۸

دشمن آن باشد کزو آید عذاب

مانع آید لعل را از آفتاب

۱۹

مانع خویشند جملهٔ کافران

از شعاع جوهر پیغامبران

۲۰

کی حجاب چشم آن فردند خلق

چشم خود را کور و کژ کردند خلق

۲۱

چون غلام هندوی کو کین کشد

از ستیزهٔ خواجه خود را می‌کشد

۲۲

سرنگون می‌افتد از بام سرا

تا زیانی کرده باشد خواجه را

۲۳

گر شود بیمار دشمن با طبیب

ور کند کودک عداوت با ادیب

۲۴

در حقیقت ره‌زن جان خودند

راه عقل و جان خود را خود زدند

۲۵

گازری گر خشم گیرد ز آفتاب

ماهیی گر خشم می‌گیرد ز آب

۲۶

تو یکی بنگر کرا دارد زیان

عاقبت که بود سیاه‌اختر از آن

۲۷

گر ترا حق آفریند زشت‌رو

هان مشو هم زشت‌رو هم زشت‌خو

۲۸

ور برد کفشت مرو در سنگ‌لاخ

ور دو شاخستت مشو تو چار شاخ

۲۹

تو حسودی کز فلان من کمترم

می‌فزاید کمتری در اخترم

۳۰

خود حسد نقصان و عیبی دیگرست

بلک از جمله کمیها بترست

۳۱

آن بلیس از ننگ و عار کمتری

خویش را افکند در صد ابتری

۳۲

از حسد می‌خواست تا بالا بود

خود چه بالا بلک خون‌پالا بود

۳۳

آن ابوجهل از محمد ننگ داشت

وز حسد خود را به بالا می‌فراشت

۳۴

بوالحکم نامش بد و بوجهل شد

ای بسا اهل از حسد نااهل شد

۳۵

من ندیدم در جهان جست و جو

هیچ اهلیت به از خوی نکو

۳۶

انبیا را واسطه زان کرد حق

تا پدید آید حسدها در قلق

۳۷

زانک کس را از خدا عاری نبود

حاسد حق هیچ دیاری نبود

۳۸

آن کسی کش مثل خود پنداشتی

زان سبب با او حسد برداشتی

۳۹

چون مقرر شد بزرگی رسول

پس حسد ناید کسی را از قبول

۴۰

پس بهر دوری ولیی قایمست

تا قیامت آزمایش دایمست

۴۱

هر که را خوی نکو باشد برست

هر کسی کو شیشه‌دل باشد شکست

۴۲

پس امام حی قایم آن ولیست

خواه از نسل عُمَر خواه از عَلیست

۴۳

مهدی و هادی ویست ای راه‌جو

هم نهان و هم نشسته پیش رو

۴۴

او چو نورست و خرد جبریل اوست

وان ولیِ کم از او، قندیل اوست

۴۵

وانک زین قندیل کم مشکات ماست

نور را در مرتبه ترتیبهاست

۴۶

زانک هفصد پرده دارد نور حق

پرده‌های نور دان چندین طبق

۴۷

از پس هر پرده قومی را مقام

صف صف‌اند این پرده‌هاشان تا امام

۴۸

اهل صف آخرین از ضعف خویش

چشمشان طاقت ندارد نور بیش

۴۹

وان صف پیش از ضعیفی بصر

تاب نارد روشنایی بیشتر

۵۰

روشنایی کو حیات اولست

رنج جان و فتنهٔ این احولست

۵۱

احولیها اندک اندک کم شود

چون ز هفصد بگذرد او یم شود

۵۲

آتشی که اصلاح آهن یا زرست

کی صلاح آبی و سیب ترست

۵۳

سیب و آبی خامیی دارد خفیف

نی چو آهن تابشی خواهد لطیف

۵۴

لیک آهن را لطیف آن شعله‌هاست

کو جذوب تابش آن اژدهاست

۵۵

هست آن آهن فقیر سخت‌کش

زیر پتک و آتش است او سرخ و خوش

۵۶

حاجب آتش بود بی واسطه

در دل آتش رود بی رابطه

۵۷

بی‌حجاب آب و فرزندان آب

پختگی ز آتش نیابند و خطاب

۵۸

واسطه دیگی بود یا تابه‌ای

همچو پا را در روش پاتابه‌ای

۵۹

یا مکانی در میان تا آن هوا

می‌شود سوزان و می‌آرد بما

۶۰

پس فقیر آنست کو بی واسطه‌ست

شعله‌ها را با وجودش رابطه‌ست

۶۱

پس دل عالم ویست ایرا که تن

می‌رسد از واسطهٔ این دل به فن

۶۲

دل نباشد تن چه داند گفت و گو

دل نجوید تن چه داند جست و جو

۶۳

پس نظرگاه شعاع آن آهنست

پس نظرگاه خدا دل نه تنست

۶۴

بس مثال و شرح خواهد این کلام

لیک ترسم تا نلغزد وهم عام

۶۵

تا نگردد نیکوی ما بدی

اینک گفتم هم نبد جز بی‌خودی

۶۶

پای کژ را کفش کژ بهتر بود

مر گدا را دستگه بر در بود

تصاویر و صوت

مثنوی نسخهٔ قونیه، کاتب محمد بن عبدالله القونوی، پایان کتابت ۶۷۷ ه.ق » تصویر 138
دوره کامل مثنوی معنوی (به انضمام چهار فهرست اعلام، اسامی رجال و نساء، امکنه و قبایل، کتب، آیات قرآن و فهرست قصص و حکایات) از روی نسخه طبع ۱۹۲۵ - ۱۹۳۳ م در لیدن از بلاد هلاند به کوشش رینولد الین نیکلسون - جلال الدین مولوی محمد بن محمد بن الحسین البلخی ثم الرومی - تصویر ۲۴۵
مثنوی معنوی ـ ج ۱ و ۲ و ۳ (براساس نسخه قونیه) به تصحیح عبدالکریم سروش - مولانا جلال الدین محمد بلخی (مولوی) - تصویر ۲۵۹
مثنوی معنوی ( دفتر اول و دوم ) بر اساس آخرین تصحیح نیکلسون و مقابله با نسخهٔ قونیه به کوشش حسن لاهوتی - جلال الدین محمد بن محمد مولوی - تصویر ۳۱۶
بامشاد لطف آبادی :

نظرات

user_image
امین مرادحاصل
۱۳۹۱/۱۲/۰۶ - ۰۶:۲۳:۰۴
در بیت 42 شاعر ماهیت اعتقادی خود را ارائه می کند. «پس امام حی قایم آن ولیست خواه از نسل عمر خواه از علیست»در نتیجه هیچ جای شبه ای برای انحراف او از مذهب حق باقی نمی گذارد.
user_image
صفا
۱۳۹۳/۰۱/۰۲ - ۱۱:۱۰:۲۶
درود بر آزاد اندیشی و روشنفکری مولانا ... اگر مولانا از مذهب اهل شریعت خشک مغزان دور شده درود بر او. . که شیوه و روش و راهش چنین است و برای همین دوستش داریم و دارند. پس امام حی قایم آن ولیست ... خواه از نسل عمر خواه از علیست ...مهم امام حی قایم است و بس که از سوی خدا تایید شده. می خواد شما باشی یا من یا هر کسی دیگه.
user_image
ناشناس
۱۳۹۳/۰۲/۰۷ - ۰۴:۲۰:۱۲
مولانا در این شعر سنگ تمام گذاشته و اعتقادات شیعه واقعی را با اشاره به حدیث الفقر و فخری پیغمبر که همان فقر یا به زبان فارسی درویشی است به بهترین شکل بیان کرده فقط کافی است به تک تک کلمات آن دقت بفرمائید. ایشان ضمن اینکه به اعتقاد شیعه مبنی بر وجود قائم در هر زمان اشاره می فرمایند، دقیقا از عبارات شیعه یعنی کلمه مهدی استفاده می کنند ولی امام خود را حی و حاظر می بیند. البته از آنجا که مولانا درهمان زمان هم می دانسته افکار منجمد توانایی درک این مطالب را ندارند در سه بیت آخر جواب آن ها را می دهد.
user_image
بنده خدا
۱۳۹۳/۰۲/۱۴ - ۰۶:۰۵:۲۸
بسم الله الرحمن الرحیمالحمدلله رب العالمین ...الحمدلله الذی جعلنا من المتسکین بولایه امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام!با سلام و عرض ادب خدمت همه عزیزان:متاسفانه اخیرا عده‌ای سعی دارند وجود نورانی مولانا را مخدوش نمایند و غالبا به بیت فوق الاشاره استناد می‌کنند. در این خصوص چند نکته حایز اهمیت است و برای درک مفهوم یک جمله از یک سخنران مطالعه و بررسی سخنان قبل و بعد او بسیار اهمیت دارد: 1- مولانا قبل از آن فرموده است: پس به هر دوری ولی ای قائم است ........ تا قیامت آزمایش دائم است. تاکید و استفاده از واژگان ولی و قائم، نزدیکی اندیشه ی مولانا با مبانی کلامی شیعی را به صراحت نشان میدهد و این نکته که در هر عصری یک ولی (که قائم است) مسئول و مجرای آزمایشات الهی است نیز بسیار مهم است.2- پس از آن فرموده است: مهدی و هادی وی است ای راه جو ......... هم نهان و هم نشسته پیش رو. اشاره به احادیثی که در آن اشاره گردیده است که همه مردم امام زمانشان را میبینند ولی نمیشناسند و بیان صریح مولانا بر پنهان و در عین حال آشکار بودن مهدی و هادی دارد.3- در ادامه به لزوم واسطه فیض به صراحت اشاره دارد: (این موضوع اظهر من الشمس است که لزوم واسطه فیض، یک تعبیر کاملا شیعی است) "زانک هفصد پرده دارد نور حقپرده‌های نور دان چندین طبقاز پس هر پرده قومی را مقامصف صف‌اند این پرده‌هاشان تا «امام» ..."سپس ادامه میدهد :"هست آن آهن، فقیر سخت‌کشزیر پتک و آتش است او سرخ و خوشحاجب آتش بود بی واسطهدر دل آتش رود بی رابطه ..."در این ابیات با صراحت تاکید دارد که تنها امام است که حاجب و دربان نور الهی است و مستقیم با آتش عشق الهی در رابطه است."پس فقیر آنست کو بی واسطه‌ستشعله‌ها را با وجودش رابطه‌ست ..." 4- در پایان هم اشاره صریحی دارد که بیان کامل این مطلب نیازمند مثال و شرح فراوان است لکن بهتر است که به همین مقدار بسنده کند..."بس مثال و شرح خواهد این کلاملیک ترسم تا نلغزد وهم عامتا نگردد نیکوی ما بدیاینک گفتم هم نبد جز بی‌خودی"و برای کسانی که بر خلاف صفت الهی که ستارالعیوب است و بر خلاف پیامبر اکرم ص و ائمه اطهار علیهم‌السلام که تاکید مکرر بر پرهیز از عیب جویی داشته اند، اندیشه ی عیب‌جویانه و کژ و بهانه گیر دارند بیان نموده است:"پای کژ را کفش کژ بهتر بودمر گدا را دستگه بر در بود"در پناه مهربانی و بخشایش الهی
user_image
بنده دیگر خدا
۱۳۹۳/۰۲/۱۵ - ۰۳:۳۳:۰۶
سلام بر بنده خدا باد و بر همه عباد الله الصالحین . بویژه به آن بنده صالح و بزرگوار . دینداری و دینفروشی مثل لیل و نهار همراه هستند و نیز عکس هم . مهم راست گفتن است و مغرور نبودن و گرنه از هر کس پیروی کنیم فرقی نمی کند امروز بیشتر بدبختی ما از کسانی است که استاد سخن هستند ولی عملا مال دیگران را می خورند و استاد دانش هستند ولی به دروغ آغشته . البته شما از نوشتنتان درست کاری و پرهیز آشکار است برادر ولی مولانا همه را می پذیرد هر کس که یکتا پرست باشد و نیکوکار . خداوند من و همه را به نیکی رهنمون کناد .
user_image
ر غلامی
۱۳۹۴/۰۳/۰۳ - ۱۰:۰۶:۴۰
با سلام. مولانا در غزلیاتش شمس تبریزی را مهدی و هادی دانسته است که در همین سایت گنجور می توانید ببینید.
user_image
سیامک
۱۳۹۴/۰۶/۰۹ - ۰۲:۲۲:۲۸
مولوی افتخار مسلمانان اهل سنت هست
user_image
علی غلامی راد
۱۳۹۴/۱۰/۱۶ - ۰۹:۵۹:۲۰
در بیت ششم: نای او برم بهست از نای خلق بایستی به صورت زیر اصلاح شود: نای او بر من بهست از نای خلق
user_image
فرهاد
۱۳۹۵/۰۲/۳۰ - ۱۵:۳۲:۵۲
دوستان گرامی ، فراتر از حلقه بسته شیعه و سنی ایستاده . مولوی مولوی به هر مذهبی که بنامیم و برداشت کنیم . در همین ابیات گفته:زانک هفصد پرده دارد نور حقپرده‌های نور دان چندین طبقیعنی برداشت های مختلف از دین را می پذیرد از پس هر پرده قومی را مقامصف صف‌اند این پرده‌هاشان تا امام ( امام=جلو)اهل صف آخرین از ضعف خویشچشمشان طاقت ندارد نور بیشانان که صف آخرند ،چشم شان طاقت این شدت نور را ندارد - یعنی آنچه را که درک می کنند ، در کلمات نمی گنجد تا به دیگری بیان کند
user_image
بابک چندم
۱۳۹۵/۰۵/۱۱ - ۱۲:۰۳:۰۶
حدیث جان،اشخاص باورمند را روشن و آگاه کردن اگر که غیر ممکن نباشد، امری بسیار بسیار بسیار (والله رویم نشد که چند تا بسیار دیگر اضافه کنم) دشوار است....برای همین هم شیخ اجل آورده:سخن از علم موسیقی با کر خطاست...امید که کار بهتری راجایگزین کرده باشی
user_image
بابک چندم
۱۳۹۵/۰۵/۱۱ - ۱۲:۳۰:۲۲
البته با پوزش از شیخ که بیانش چند کلمه پس و پیش شد....
user_image
سید حبیب
۱۳۹۵/۰۶/۱۶ - ۲۰:۳۵:۲۶
درود بر شما عزیزان..و درود بر روح پاک مولانا.براستی که وی سالک واقعی راه حق بوده..چرا که مانند ما خود را در کوچه پس کوچه های متعصبانه انواع مکاتب و قیل و قال مذاهب , سرگردان نکرده.او بگونه ای امام را معرفی نموده که , خیل افراط گران , تنها به امام بیندیشند و در رابطه با نسب او و اینکه کدام فرقه بر حق است , اختلاف نکنند ,, تا از اصل مطلب دور نگردند.ولی متاسفانه ما اکثرا نخواهیم فهمید.و باز در بیت بعدی میفرمایند ,,نه اول صف باشید و نه آخر صف.یعنی حد وسط را انتخاب کنید.همانطور که علی ع فرمود ,,دو طایفه در رابطه با من اهل هلاکند.یکی آنان که بامن عناد و کینه دارند,,و دیگری آنان که مرا در حد الله میدانند.این مصداق همان صف اول و آخر میماند.مولانا نه عمر را بر حق دانسته و نه علی را.هیچ اتهامی بر ایشان وارد نیست.ایشان حد اعتدال را نگاه داشته اند .یعنی همان نیکویی.هدف فقط راه حقیقت است .خودتان را در جزییات مذهب گم نکنید.خرافات و وهم است در جزییات مذاهبکه ره را یکی راستی باشد و راهدارش.برقرار و حق جو باشید.
user_image
فرهاد
۱۳۹۵/۰۶/۲۱ - ۰۳:۱۷:۴۹
پس اینطور که مولوی و شعرای دیگر می فرمایند که پس بهر دوری ولیی قایمستتا قیامت آزمایش دایمستدر هر دوره یه پیامبری وجود دارد که باید آنرا پیدا کنیم .
user_image
مصطفی
۱۳۹۵/۰۷/۲۱ - ۱۲:۵۷:۴۳
فرهاد جان دقیقا همینه . اما بجای کلمه پیامبر انسان کامل بزار . در هر دوره یک انسان کامل وجود داره که دریچه توجهات الهی هست . اگر درباره انسان کامل تحقیق کنی حقایق عجیبی برات هویدا میشه
user_image
محمد
۱۳۹۵/۱۲/۲۳ - ۱۱:۴۶:۴۷
بنام کسی که ما را افرید و ما از او غافلیم که اصل اوست. این اشعار فقط برای سالکان و مبارزان با نفسه که انرژی ذخیره شدشون جمل میشه تا روح از بدن جدا میشه بعد انسان فقیر از دنیا بریده اول امام زمانه طبق ایه خداوند و میبینه از هر نسلی که باشه چه امریکایی چه ایرانی که خداوند هادی رو به همه داده و اکثدا غافلند و سپس فقیر بی واسطه با خداوند صحبت میکنه وای که چی میگه مولانا علی و محمد ص هم موافقند
user_image
علی
۱۳۹۶/۰۱/۱۷ - ۰۰:۴۴:۴۳
در تصوف ولایت که همان مرحله قطب و غوث باشد اختصاص به کسی ندارد و هر که بخواهد می‌تواند به این مقام نائل گردد. در نظر صوفیه هر کسی به مقام فناء و بقاء برسد از اولیاء ‌خدا خواهد بود و هیچ فرقی بین او و بین ولایت پیامبر و سایر ائمه طاهرین قائل نمی‌باشند و می‌گویند همگی یکسان با نفوس پاک‌شان به خدا وصل هستند.مثتوی می گوید :«هر که را خواهی نکو باشد پرست هر کسی کو شیشه دل باشد شکست»«پس امام حی قائم آن ولی است خواه از نسل عمر خواه از علی است»امور زیادی وجود دارد که دلالت بر جدائی تشیع از تصوف می‌کند و یکی از این امور همین مطلبی است که صوفیه و عرفاء در قالب این اشعار مطرح کرده‌اند.از اشعار بعدی افتراقات و تفاوت‌های زیر بین تشیع و تصوف بدست می‌آید:1 . صوفیه فقط بر ولایت تکوینی و کمال نفس متمرکز شده‌اند و نسبت به ولایت‌های تشریعی که ملازم با امامت، خلافت و زعامت ولیّ می‌باشد یا حالت انکار را دارند و یا به آن توجه ندارند. البته که صوفیان سنی مذهب هرگز قائل به مناصب امامت و زعامت در قالب حجّت خدا نمی‌باشند.2 . جهت دیگری که تصوف در آن با تشیع فرق می‌کند اینست که در تصوف راه رسیدن به مراتب مختلف کمالات و حتی مرتبه کمال نهایی را سیر و سلوک و ریاضت‌کشی‌های طاقت‌فرسا و سماع، غنا و تعشّق و امثال این امور می‌داند که از نظر شریعت اسلام بیشتر این اعمال حرام شمرده شده‌اند. در دین مبین اسلام راه‌های دیگری از برای حصول کمالات نفسانی و تقرب به ذات الهی در قالب‌های عبادات مختلف و اخلاقیات و اعمال صالح و امثال اینها وضع شده است و لکن در عین حال تعبّد و عمل به این امور انسان را هرگز به مقامی نمی‌رساند که حامل ولایت تشریعی و تکوینی گردد.3 . در تشیع هیچ یک از ولاء‌های انبیاء و ائمه طاهرین نمی‌تواند اکتسابی باشد نه ولاءهای تشریعی آنان که عدم اکتسابی بودن آن روشن و واضح است چون مقام و منصب‌های تشریعی امامان قراردادی بوده و از طرف خداوند برای آنان جعل شده است. اما ولایت تکوینی انبیاء و ائمه معصومین که همان کمال نهائی انسان باشد و آنان را صالح از برای نبوت و امامت می‌گرداند نمی‌تواند اکتسابی باشد از این حرفا گذشته یه سوال خودمونی دارم شما دینتونو از کجا می گیرین از سرچشمه اش یا از این ور و اونور...؟
user_image
احمدی
۱۳۹۶/۰۱/۲۸ - ۲۳:۲۶:۱۱
دوست ان است که همه چیز را برای خدا بخواهد... اگر واقعا راهجو و یا واقعا طلبه اید نه به طریق لباس. حقیقت ورای کل کل تفکراته چیزی که ابراهیم درود خدا بر او باد دزد با چیزی کا نولوی دید با عطار و عیسی و علی درود خدا بر همه اونها عین هم بود جبراییل و میکاییل و موقع باز شدن بصیرت و سپس امام زمانه تماما در بطن قرانه. گر دل شیر نداری سفر عشق نرو شریعت عرفان فلسفه تسنن و............. همه افسانس حقیقت فقط خداس عرش و فرش جفتش افریده خداس دوست عزیر خداوند فرمود به اندازه وسع خودتون بپرستید. پس بیایم هیچ کس و قضاوت نکنیم و داه رو از خود حی بخوایم شاید اهل حقیقت شدیمممممم.
user_image
احمدی
۱۳۹۶/۰۱/۲۹ - ۱۶:۵۸:۵۶
دیگم مطلب نمیزاریم چون سانسور میشه ، در نیابد حال پخته هیچ خام پس سخن کوتاه باید والسلام
user_image
محمد رضا
۱۳۹۶/۰۴/۱۶ - ۱۶:۰۹:۰۲
در مورد عبارات " امام حی قایم " یا " ولی قایم " که در شعر بالا آمده همان طور که دوستان گفتند همین که این شخص مورد تایید و از جانب خداست کافی است حال هر کس که باشد . اما باید توجه کنیم که آن شخص " امام " است یعنی از سوی خدا به پیشوایی برگزیده شده پس شناختش بر ما واجب است . حال جناب مولوی به دنبال مصداق این شخص نرفته یا شاید هم نخواسته در این باره سخنی بگوید . البته حدیث مشهوری داریم که کلمه " ولی " در آن وارد شده که به دو صورت نقل شده : " من کنت مولاه فعلی مولاه " یا " من کنت ولیه فعلی ولیه " . به نطرم این سوالی هم که علی آقا در آخر کامنتشون مطرح کردن بسیار به جا و در حکم یک تلنگر بود . گرچه مولوی ها و ابن سینا ها جایگاه والایی دارند لیکن دین را باید از سرچشمه گرفت .
user_image
امیرحسین
۱۳۹۶/۰۷/۲۵ - ۱۵:۲۷:۱۰
شعر زیبایی بودهم از نظر فن شعری و هم از نظر معناولی اینکه بخوایم این شعر رو ملاک قرار بدیم و بگوییم که تنها سلوک الی الله اصل است و بقیه را کنار بگذاریم، من قبول ندارم.قرب الی الله درسته، اصلی ترین هدفه. ولی خب راهش چطوریه؟این راه هرچه که هست قواعد داره و این قواعد در چیزی به نام مذهب جمع میشه. قواعدی که خداوند رعایت آن را بر ما لازم دانسته.قواعدی که ما بهش میگیم اسلام.ممنون از حاشیه های دوستانیاعلی
user_image
محمد
۱۳۹۶/۱۰/۲۹ - ۱۸:۱۶:۴۵
با سلامنظره بنده حقیر اینه که مولانا در این شعر مردمی که تو توهم بودن و فکر میکردن امام زمان و یا مسیح قراره از آسمان بیاد و آگاه میکنه...پس به هر دوری ولی قائم است تا قیامت آزمایش دائم است...پس الانم هم هست اما ما نمیشناسیم گرچه خیلی ها باور دارند که آسمان دهن باز میکنه بعدش یکی از اون بالا میاد.با تشکر
user_image
نی مولانا
۱۳۹۶/۱۱/۰۵ - ۱۹:۰۴:۱۴
سلامُ علیکم ای حقیقت جویانچرا همۀ ابیات شعر رو با گوشِ جان نشینیدید؟چرا فقط بر سر چند بیت همدیگر رو دشمن هم میدانید؟مگر مولانا (علیه سلام و رحمت) در این ابیات نفرمود حق رو قبول کنید و با حق به حسودی برنخیزید؟انبیا را واسطه زان کرد حقتا پدید آید حسدها در قلقزانکه کس را از خدا عاری نبودحاسد حق هیچ دیّاری نبودآن کسی کش مثل خود پنداشتیزان سبب با او حسد برداشتیچون مقرر شد بزرگی رسولپس حسد نآید کسی را از قبول
user_image
نی مولانا
۱۳۹۶/۱۱/۰۵ - ۱۹:۱۱:۲۶
معنی:خداوند انبیا را برای آن خلق کرد تا حسد ها برانگیزد و مردم را آزمایش کند که چه کسی به خاطر حسد حق را زیر پا نمی گذاردبرای اینکه کسی نسبت به خدا عار و حسودی نداشت (زیرا خدا را بالاتر از خود همه می دانند)و هیچ دیّاری (هیچ فرد یا دیر نشینی) به خدا حسودی نمی کندما با آن کسی که مثل خود بپنداریم با او حسودی می کنیم!وقتی مقام رسالت پیامبر یا امامت ولی او قبول کنیم دیگر حسادت ما برانگیخته نمیشهآن وقتی حسادت برانگیخته میشه که آن ولی را مثل خودمان یا بزرگان خودمان بپنداریم
user_image
نی مولانا
۱۳۹۶/۱۱/۰۵ - ۱۹:۲۰:۲۷
پس هشداریم!مولانای ما میخواهد بدون تعصب وحسادت و خود برتر بینی ولی زمان خود را بشناسیمنگاه نکنیم که پدران و آباء ما چه اعتقادی داشتند بدون حسادت و غرور حق را بپذیریمبا پیدا کردن راه حق و قدم برداشتن در این راه ولیِ زمان می توانیم به سوی آخرت رفتگان و پدرانمان که از این حقیقتی که ما فهمیدیم و آنها نشد که بفهمند نور و عطر خوشی برای آنها بفرستیمو سلام بر حقیقت یابندگان
user_image
میترا
۱۳۹۷/۰۱/۲۴ - ۰۷:۴۰:۵۷
سلام آقا مصطفی ممکنه کتاب یا منبعی راجع ب انسان کامل معرفی کنید ؟بسیار متشکرم
user_image
۷
۱۳۹۷/۰۱/۲۴ - ۰۷:۵۴:۲۷
شناخت انسان کاملپینوکیو از کارلو کلودی ضمن دیدن کارتون حنا دختری در مزرعه
user_image
نیما
۱۳۹۷/۰۳/۰۶ - ۱۲:۴۸:۰۴
سلام به همه در خصوص «پس امام حی قایم آن ولیستخواه از نسل عمر خواه از علیست»من از کسانی که بر این بیت ایراد می گیرند و مولوی را منحرف می خوانند یه سوال دارماین که به طور مثال حب و علاقه ای که ما به امام حسین (ع) و خاندان ایشان داریم ناشی از کار بزرگ ایشان است و این محبت پس از فهمیدن آزادگی و انسانیت حضرت در ما ب وجود آمده ویا بخاطر پسر امیرالمومنین و فاطمه ی کبری بودن و رابطه ی خویشاوندی با پیامبر؟ و اگر مثلا در طول تاریخ برای شخصی مصیبتی عین واقعه ی عاشورا پیش می آمد برای وی نیز هرسال عزاداری می کردیم ؟خدا انبیا و امامان را نفرستاد تا ما انان را دوست داشته باشیم و هدف اصلی هدایت بشر بوده و اگر محبتی از انان در ما هست پس از دیدن فضایل و کرامات آن ها در ما پدید آمده به نظر بنده آفت دین همین تعصباتی ست که در میان ما مسلمین است اگر هرسال بجای این همه عزاداری و مراسم هایی که برپا می شود و مضمون تمامی ان ها تشنگی و مظلومیت امام و خاندان وی است سعی می کردیم تا به نیت واقعی امام از قیام و شهادت که همان اجتناب از ظلم پذیری و مقابله با تزویر است بپردازیم روز ب روز جدایی باطنی مردم از دین بیش تر نمی شد و اگر واژه ای بنام «اسلام هراسی» برسر زبان هاست ناشی از کوتاهی ما مسلمین به ویژه شیعیان در تبلیغ دین است چرا که پیامبر با اعمال و رفتار خویش بی فرهنگ ترین و جاهل ترین مردمان را شیفته ی علم و انسانیت و در یک کلام اسلام ساخت.یعنی امروزه مردم جاهل تر از ان دوره اند که از اسلام هراس دارند؟ در اسلام و سایر ادیان از منجی بشریت سخن گفته شدهو انچه مهم است رسالتی ست که بر دوش وی است و آن شخص چه امام زمان (که یقینا هم خود اوست) و چه عیسی مسیح (ع) و یا سوشیانت که در آیین زردشتی از وی سخن رفته باشد زیاد اهمیتی ندارد چرا که همه از یک زن و مرد خلق شده اند مولانا هم به این مهم اشاره دارد که اصل، رسالت و مسؤولیتموکول شده به وی است با تشکر
user_image
مجتبی میرسمیعی
۱۳۹۷/۰۳/۲۵ - ۰۶:۰۴:۲۷
مولانا داره ماه را نشون میده اونوقت شما گیر دادی به انگشتش؟!!!
user_image
جهانداری
۱۳۹۷/۰۵/۲۱ - ۰۲:۴۳:۵۰
ما در دنیای بسیار متفاوتی قرار داریم، با افکاری متفاوت؛ که در عین اینکه زبان متفاوتی برای گفتن و فهمیدن مفاهیم داریم، در مبانی یکسان بوده و یک حقیقت را جستجو می کنیم. این تفاوت فرهنگ، مسئولیت ما را برای اشاعه حقیقت از بین نمی برد. بنابراین باید گفت 1. مولانا از دید ما معصوم نیست. ولی می توان او را انسانی متعالی و بصیر دانست. 2. در جای جای آثار او تکیه بر قرآن و احادیث پیامبر(ص) به خوبی و پر رنگ دیده می شود. 3. زبان ادب و شعر و عرفان، اگر متکی به قرآن باشد، زبان گویایی برای هدایت اقشار زیادی از جوامع به سوی اسلام می باشد. 4. مولانا هم در میان مسلمانان، به عنوان عارفی وارسته و آگاه و هم در بین غیر مسلمانان و خصوصا ادب دوستان غربی، به عنوان ادیبی فرزانه و انسانی در اوج نشسته، که می تواند الگویی برای انسان گم گشته، مضطرب و افسرده امروز باشد، شناخته می شود. و این ها همه می تواند زبان مشترک گویایی برای انتقال فرهنگی اصیل و غنی و آسمانی به دیگران باشد.
user_image
برزم
۱۳۹۷/۰۹/۲۰ - ۱۵:۲۷:۴۳
به نظر حقیر دانستن مذهب مولانا و اختلاف پیدا کردن بر سر ان دردی را دوا نمی کند . مولانا یا عارف و سالم و خداشناس بود و بس یا به قول شیخ بهایی : هر کس به زبان دل خود وصف تو گوید . بلبل به غزلخوانی و مطرب به ترانه/ ( البته به همه نظرات دوستان به شخصا احترام می گذارم)
user_image
برزم
۱۳۹۷/۰۹/۲۰ - ۱۵:۳۰:۵۳
اصلاح میکنم "مولانا عارف و سالک و خداشناس بود(عذر تقصیر از اشتباه تایپی)
user_image
مجتبی
۱۳۹۸/۰۲/۲۷ - ۱۹:۱۱:۵۶
سلام میترا میتونی مقاله انسان کامل نوشته عزیزالدین نسفی عارف قرن 5 روبخونی
user_image
دکتر صحافیان
۱۳۹۸/۰۷/۰۹ - ۰۰:۴۲:۴۴
آن بکی از خشم مادر را بکشتهم به زخم خنجر و هم زخم مشتهی تو مادر را چرا کشتی بگواو چه کرد آخر بگو ای زشت خو778گفت کاری کرد کآن کار عار ویستکشتمش کآن خاک ستار ویستاو را سرزنش کردند که چرا مادرت را کشتی؟؟!!جواب داد که او کاری کرد که مایه ننگ اوست.گفت آن کس را بکش ای محتشمگفت پس هر روز مردی را کشمکشتم او را رستم از خون های خلقنای او برم بهست از نای خلق781گفتند چرا به جای مادرت آن مرد را نکشتی؟!گفت در این صورت باید هر روز مردی را بکشم.مادرم را کشتم تا از خون های خلق رها شوم.نفس تست آن مادر بد خاصیتکه فساد اوست در هر ناحیتمولانا در این تمثیل عالی نفس آدمی را با آن مادر بدکاره مقایسه می کند.از وی این دنیای خوش بر تست تنگاز پی او با حق و با خلق جنگ784به خاطر نفس، بابد هر روز با فردی گلاویز شوی. نفس کشتی باز رستی ز اعتذارکس تو را دشمن نماند در دیار785اگر نفست را (چون آن مادر) کشتی ،دیگر دشمنی نخواهی داشت.جمعه ها مثنوی را همراهی کتیدکانال آرامش و پرواز روح (وبلاگ و کانال)arameshsahafian@
user_image
اسرار
۱۳۹۹/۰۶/۰۴ - ۰۴:۲۰:۵۶
آنچه که من برداشت کردم حقیقت عمر و علی نیست.بلکه به نسلهاشون اشاره میکنه.بودند کافرانی که از نسل محمد (ص)بودند و بودند مومنانی از نسلهای دیگه...پس فارغ از هرگونه تعصب و با ذهن خالی و بدون قضاوت اصل مطلب رو دریابیم که انسان باشیم به گفتار نیک و کردار نیک و رفتار نیک.اگر اینگونه بودیم پس در راه و روش همه ی انسانهای پاک از نسل عمر گرفته تا نسل علی هستیم.خداوند در قران هم میفرماید ما شما رو به آنچه در دل دارید مواخذه میکنیم نه به آنچه بر زبان میرانید.پس واژه ها رو باید کنار زد...برای حرف حق زدن نیاز نیست سنگ حسین و علی و محمد و ابوبکر و عمر و خیام ومولوی و.... رو به سینه بزنیم.فقط کافیه گفتار و کردارمون خدایی باشه و پرهیزکار باشیم.به نظرم این جمله ی خداست که میگه ما برون را ننگریم و قال را....ما درون را بنگریم و حال را
user_image
اسرار
۱۳۹۹/۰۶/۰۴ - ۰۴:۲۶:۵۰
در ادامه هم این جمله رو بگویم که هرچند در زمان قدیم نبودم و به چشم وقایع رو ندیدم اما تا پایان عمرم دعاگوی همه ی انسانهای پاک سرشتی هستم که نه به هیچ اسمی توهین کردن و نه به هیچ واژه ای تعصب داشتن.بلکه فقط در عمل نشون دادن که خداپرست واقعی هستن.درود خدا بر همه ی انسانهای پاک...از عمل و رفتارم باید نشون بدم که علی و حسین و محمد و ...کی بودن؟!فقط به زبان آوردن نامشون و تعصب داشتن چه سودی داره؟!
user_image
حمزه
۱۳۹۹/۱۲/۰۴ - ۰۰:۰۵:۱۴
مذهب مولانا و ازادگان مذهب محمد رسول الله است حال ببینید محمد شیعی است یا سنی که صد البته هیچ کدام محمد تسلیم است تسلیم الله و تسلیم هو همانطور که الیاس بود و شعیب و زرتشت و موسی ... و دیگران که همه تسلیم بودند و دیگر هیچ و اما انکه تسلیم است و مسلمان چه نوح باشد و قبل او وچه محمد باشد و بعد او همه رسیدن راهی دارند و الگویی حال باید گشت و پیدا کرد
user_image
چکاوک شاهی
۱۴۰۱/۰۶/۱۶ - ۰۶:۴۸:۴۳
درود. یک بیت از لسان الغیب تقدیم میکنم.احساس بنده در این اینست که مولانا استاد معرفت خواهان چنین تفکری ایست. جنگ هفتادو ملت همه را عرز بنه... چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند. دین ۷۳ میتونه تمام این کلمات رو برایمان شفاف کنه فقط کافیست انسان کامل رو پیدا کنین چرا که اوست که آن آهنیست که در مجاورت آتش است.همان قائم و ولی ایست. پیروز باشید 
user_image
اسماء جوان
۱۴۰۲/۰۵/۱۳ - ۱۱:۱۰:۵۹
من نمیدانم. آیا خدا ترس داشت از اینکه نام علی و یازده فرزندش را در قرآن بیاورد و این موضوع بسیار مهم را که به زعم شیعه نتیجهٔ تمام رسالت انبیا هست مفصل و شفاف برای مردم توضیح بده؟ البته در چند دههٔ اخیر این مهم بر مردمبه خوبی روشن شده و به خیلی از جعلیات و خرافه ها پی برده اند.اما افسوس که فضا و محیطی مستعد برای اظهار نظر و گفتگو پیرامون این موضوعات فراهم نیست.
user_image
رضا از کرمان
۱۴۰۲/۰۵/۱۴ - ۱۰:۳۶:۲۴
 سلام       خدمت عزیزانی که دراین بخش مثنوی به دنبال کشف مذهب جناب مولانا میگردند  عرض مینمایم که ابیات مطرح شده در قالب تمثیل آورده شده واصلا ربطی به مذهب ایشان نداره وبهتر است با تعمق بیشتر بخوانید وجان کلام را دریابید در ثانی حالا ایشان شیعه،اهل تسنن، نصرانی ،یهودی یا اصلا لاییک باشه چه فرق میکنه ایشان افتخار نوع بشری است فارغ از مذهب و موطن وزبان وسایر موارد. در پناه حق باشید
user_image
سعید نظربیگی
۱۴۰۲/۰۸/۱۶ - ۱۴:۳۸:۰۰
پس به هر دوری ولیی قائم است  به هر دوری یک ولی . برای هر دوره ای یک ولی وجود داره . اگر برای همه دوران یک ولی وجود داشت میبایست شعر بگونه دیگر میبود 
user_image
سعید نظربیگی
۱۴۰۲/۰۸/۱۶ - ۱۴:۵۰:۱۴
خواه از نسل عمر خواه از علی  اینجا دقیقا اشاره میکنه که ولی یا امام زمان ممکنه از هر نسل و تباری باشه که برای هر دوره یک ولی ظهور میکنه .