مولانا

بخش ۷۴ - فضیلت حسرت خوردن آن مخلص بر فوت نماز جماعت

آن یکی می‌رفت در مسجد درون

مردم از مسجد همی‌آمد برون

گشت پرسان که جماعت را چه بود

که ز مسجد می برون آیند زود

آن یکی گفتش که پیغامبر نماز

با جماعت کرد و فارغ شد ز راز

تو کجا در می‌روی ای مرد خام

چونک پیغامبر بدادست السلام

گفت آه و دود از آن اه شد برون

آه او می‌داد از دل بوی خون

آن یکی گفتا بده آن آه را

وین نماز من تو را بادا عطا

گفت دادم آه و پذرفتم نماز

او ستد آن آه را با صد نیاز

شب بخواب اندر بگفتش هاتفی

که خریدی آب حیوان و شفا

حرمت این اختیار و این دخول

شد نماز جملهٔ خلقان قبول

مثنوی نسخهٔ قونیه، کاتب محمد بن عبدالله القونوی، پایان کتابت ۶۷۷ ه.ق » تصویر 179

امیر نقوی نیا

۱۳۹۳/۰۷/۱۷ - ۱۶:۲۶:۱۱

فکر کنم اشتباه قرار داده اید برخی کلمات را و نیز یک بیت را لحاظ نکرده اید :آن یکی می‌رفت در مسجد درونمردم از مسجد همی‌ آمد برونگفت پرسان که جماعت را چه بود ؟که ز مسجد می برون آیند زودآن یکی گفتش که پیغمبر نمازبا جماعت کرد و فارغ شد ز رازتو کجا در می‌روی ای مرد خامچونکه پیغمبر بدادست السلامگفت آه و دود از آن آمد برونآه او می‌داد از دل بوی خونآن یکی از جمع گفت، این آه راتو به من ده، آن نماز من تو راگفت دادم آه و پذرفتم نمازاو ستد آن آه را با صد نیازبا نیاز و با تضرع بازگشتباز بود و در پی شهباز گشتشب بخواب اندر بگفتش هاتفیکه خریدی آب حیوان و شفیحرمت این اختیار و این دخولشد نماز جمله ی خلقان قبول

یوسفزاده

۱۳۹۶/۰۷/۱۲ - ۰۶:۳۹:۳۹

مولانا در این ایات از زبان ابلیس میخواهد بین روح عبادات و قالب انها تفکیک قایل شود لذا میفرماید شوق راز ونیاز با معشوق و حسرت فوت ان برای کسی که عاشق و مشتاق حضرت دوست است از انجام اعمال ظاهری عباذات برتر است. در واقع انچه که ارزش واقعی دارد روح اعمال و عباذات و شوقی است که به انجام انها داریم نه قالب انها با این توضیح که قالب را هم در ایات دیکر نفی نمیکند اما اصالتی به انها قایل نیست .

مولانا

بخش ۷۴ - فضیلت حسرت خوردن آن مخلص بر فوت نماز جماعت

تصاویر و صوت

نظرات

امیر نقوی نیا

یوسفزاده