مولانا

بخش ۹۱ - قصهٔ تیراندازی و ترسیدن او از سواری کی در بیشه می‌رفت

یک سواری با سلاح و بس مهیب

می‌شد اندر بیشه بر اسپی نجیب

تیراندازی بحکم او را بدید

پس ز خوف او کمان را در کشید

تا زند تیری سوارش بانگ زد

من ضعیفم گرچه زفتستم جسد

هان و هان منگر تو در زفتی من

که کمم در وقت جنگ از پیرزن

گفت رو که نیک گفتی ورنه نیش

بر تو می‌انداختم از ترس خویش

بس کسان را کآلت پیگار کشت

بی رجولیت چنان تیغی به مشت

گر بپوشی تو سلاح رستمان

رفت جانت چون نباشی مرد آن

جان سپر کن تیغ بگذار ای پسر

هر که بی سر بود ازین شه برد سر

آن سلاحت حیله و مکر توست

هم ز تو زایید و هم جان تو خست

۱۰

چون نکردی هیچ سودی زین حیل

ترک حیلت کن که پیش آید دول

۱۱

چون یکی لحظه نخوردی بر ز فن

ترک فن گو می‌طلب رب المنن

۱۲

چون مبارک نیست بر تو این علوم

خویشتن گولی کن و بگذر ز شوم

۱۳

چون ملایک گو که لا علم لنا

یا الهی غیر ما علمتنا

مثنوی نسخهٔ قونیه، کاتب محمد بن عبدالله القونوی، پایان کتابت ۶۷۷ ه.ق » تصویر 188

حسین اسدی

۱۳۹۲/۱۲/۱۱ - ۰۲:۵۷:۰۹

سلام، چون منبع خاصی در دست ندارم، صرفاً ار لحاظ معنایی عرض میکنم که بیت ششم، مصرع اوّل:«بس کسان را کآلت پیکار کشت» درست می باشدکه+آلتچه بسی افرادی که شمشیر به دست گرفتند ولی چون مردانگی نداشتند با سلاح دشمن کشته شدند

کوروش

۱۴۰۲/۰۹/۲۲ - ۱۹:۳۴:۵۱

چون ملایک گو که لا علم لنا یا الهی غیر ما علمتنا یعنی چه ؟

رضا از کرمان

۱۴۰۲/۱۱/۰۸ - ۱۳:۴۰:۱۲

سلام آقا کوروش این بیت اشاره به آیه۳۲ سوره بقره دارد معنی فارسی آن چنین است : فرشتگان گفتند :پاکی تو ما را دانشی نیست جز انچه تو به ما آموختی وتو دانای کاملی

مولانا

بخش ۹۱ - قصهٔ تیراندازی و ترسیدن او از سواری کی در بیشه می‌رفت

تصاویر و صوت

نظرات

حسین اسدی

کوروش

رضا از کرمان