گنج تاریخ ما - مولانا - یادم آمد قصهٔ اهل سبا

صدرا

۱۳۹۳/۰۹/۲۷ - ۱۲:۴۵:۵۳

تعجب می کنم که بر این داستان عجیب و پر از رمز چگونه حاشیه ای نوشته نشده است!کوری تیز بین، کری تیز گوش و برهنه ای دراز دامن!مرغ فربه ای در شهری که گوشت بر استخوان ندارد!از خوردن مرغی که گوشت بر تن ندارد فربه شدن!اندام های درشت و بزرگی که از شکاف در به راحتی برون می روند!

ناشناس

۱۳۹۴/۰۲/۳۰ - ۰۹:۰۸:۴۵

شرح دکتر سروش بر این داستان شنیدنی است.

تبکم

۱۳۹۵/۰۲/۲۲ - ۲۰:۳۲:۰۵

تبکم:با سلام ....در این حکایت ، مشکل اهالی سبا ، هویت پنداری مبتنی بر حماقت و نادانی‌ست ... و سبا شهری‌ست بزرگ و تو در تو ..... که میتواند سمبل هویت پنداری ما باشد .... و جمعیت انبوه و در عین حال سه نفره آن ، سمبل خیالات پنداری و مبتنی بر توهم و صورت‌های ذهنی ماست که تعدد آن ، حاصل باز تولید و تکثیرذهنیات و اوهام درونی‌ست .... و از دیدگاهی دیگر این تکثر میتواند سمبل ارزشهایی اعتباری و انتزاعی باشد، که همه گیر و فراوان بوده اما حقیقتی در بیرون از ذهن ما و دیگران ندارد ....و چرا این شهر در عین وسعت و بزرگی ظاهری همچون یک کاسه کوچک است ؟ چونکه دارندهء محتوا و بودشی واقعی و اصیل نیست و دارای وسعتی خیالی و از نظرگاه حقیقت ، محدود می‌باشد .... و در تفسیر بیرونی :اندر او خلق و خلایق بی شمارلیک آن جمله سه خام پخته خوارخامان پخته خوار، سمبل افراد تنبل و بی تحرک اجتماع هستند که در صدد جستجو و تجربه شخصی برنمی‌آیند و از واخوردهء موجود در بازار که حاصل ذهن دیگران است ، ارتزاق میکنند .. و البته فایده‌ای واقعی از این کار نمی‌برند ، فقط میتوانند خلاء ناشی از ناکارآمدی هویت فکری را با این تصورات واهی پُر کنند .... کوری که خود را بینا و حتی دوربین می‌داند و کری که ادعای شنیدن جزئی‌ترین صداها را دارد ، سمبل‌ کسانی هستند که از وجود خود که نیازمند دقت و بازبینی‌ست و در دسترس آنها قرار دارد غافل ، و به فضولی و عیبجوئی در دیگران و جاهائی که در محدوده قوه و توان آنها نیست، می‌پردازند .... و برهنه‌ای که نگران از دست دادن لباس بلند خود است سمبل کسی میشود که تصور میکند از همه چیز مطلع و به همه چیز داناست اما در واقع هیچ دارائی حقیقی ندارد ...... چرا که دانستن‌های او محدود به ذهن و حافظه است و از فطرت اصیل خود، بی خبر است ...ز آن همی‌‏خوردند چون از صید شیرهر یکی از خوردنش چون پیل سیرهر سه زان خوردند و بس فربه شدند چون سه پیل بس بزرگ و مه شدندو بر مبنای این توهمات ، دست به عمل و حرکت میزنند تا هم خود را حفظ کرده و هم خوراک به دست آورند ، پس به همین منوال تشخیص آنها از غذا هم ناقص و نارسا می‌شود و خوردن ذهنی چنین غذاهایی که از خیالاتی قدرتمند و مکرر ساخته شده ، هیکلی ستبر و فیل مانند، اما توهمی به آنها میبخشد ..... جوری که در جهان خیالی خود نمیگنجند ولی در جهان حقیقت ، به راحتی محو و نابود میشوند ... مصداق پهلوانان پنبه‌ای!منبعپیوند به وبگاه بیرونی

رضا

۱۳۹۵/۰۲/۲۳ - ۰۲:۵۴:۵۶

تفسیر افراد کر و کور و برهنه در دنباله شعر آمده است.

سید حبیب

۱۳۹۵/۰۷/۰۸ - ۲۰:۴۴:۲۲

سلام و درود بر تمامی اهل ادب.روز بزرگداشت مولانا بود و گذشت.ولی کاش مردمان , میفهمیدند, مولانا را.براستی که اشعار ایشان میتواند هر انسانی را در همه حال رو به سوی کمال راهنما باشد.در تمامی امور دنیوی و مادی و معنوی میتوان از ایشان آموخت.کاش هر روز روز مولانا بود.برقرار باشید.

میترا

۱۳۹۵/۰۹/۰۵ - ۱۳:۳۶:۱۲

دوست عزیز تبکم از توضیحات بی اندازه عالی و مفید شما سپاسگزارم - واقعا برای من شخصا این توضیحات عالی بود و واقعا چقدر وضعیت کور و کر و برهنه ای که ازدیدن نزدیک عاجزند و تصور می کنند از دور آگاهند و نیز شدت توهماتشان در مواجهه با جهان - درباره خودم شخصا صادق است - دردی و حماقتی بزرگتر از این توهم دانایی و عمل و حرکت کردن براین اساس نیست - بدبختانه چنانکه باید خطرش را درک نمی کنم با آنکه نسبت به آن در خودم آگاهم...

حامد

۱۳۹۷/۰۹/۲۳ - ۱۳:۳۶:۵۸

این داستان بسیار رمز آلود و عجیب است و من یک تفسیر خلاصه از این داستان کردم، آن شهر همین دنیاست که به ظاهر بزرگ است اما در معنی کوچک و کسانی که دلبسته دنیا میشوند کور و کر و بی چیز یا عریان از معنویت میشوند، کور تیز بین افرادی هستند که نسبت به امور دنیا بسیار بینا وباهوش هستند اما نسبت به آخرت کور و بی اعتنا هستند و اما کر تیز شنو افرادی هستند که درمورد کارهای دنیا شنوا هستند اما نسبت به کارهای آخرت وسخنانی که انبیاء و اولیا در مورد آخرت گفته ان کر هستند وآن لخت دراز دامن هم انسان خطا کار است که لخت به این دنیا می آید وهیچ توشه ای برای آخرت خود جمع نکرده اما میترسد که از اموال دنیا که تمثیلش همان دامن هست چیزی را از دست بدهد،مرغ فربه یعنی خیالات دنیا که به واقع هیچ ارزشی ندارد و انسان را به ظاهر فربه می‌کند وفریب می‌دهد، و شکاف در که همان مرگ است برای چنین فردی باعث عذاب می‌شود

کوروش

۱۴۰۲/۱۲/۲۸ - ۲۳:۵۸:۰۶

جان ناکرده به جانان تاختن گر هزارانست باشد نیم تن یعنی چه ؟

کوروش

۱۴۰۲/۱۲/۲۹ - ۰۰:۰۷:۰۷

شاید پر تناقض ترین داستان ادبیات فارسی همین باشه که تا این حد واضح تناقض ها رو گفته شهر خیلی بزرگ و در عین حال کوچک جمعیت بسیار زیاد و در عین حال سه نفر کور و در عین حال بینا ، کر و در عین حال شنوا ، برهنه و در عین حال پوشیده مرغ فربه در عین حال لاغر خوردن اون یه ذره غذا و در عین حال چاق شدن و بزرگ شدنشون رد شدن اون سه نفر از شکاف باریک در ، در عین حال که خیلی بزرگ بودن واقعا داستان ترسناکی بود مثل یه ‌کابوس جای بسی تفکر داره در حکایت پیشین هم درباره فرار عیسی از احمق گفته شد احتمالا این داستان به تعریف احمق در داستان قبلی مربوط باشه

کوروش

۱۴۰۲/۱۲/۲۹ - ۲۲:۵۱:۵۸

لطفا برای رمزگشایی کمک کنید منظور از دِه کجاست مرغ استعاره از چیه ؟ سپاه استعاره از چی بود

مولانا

بخش ۱۱۸ - قصهٔ اهل سبا و حماقت ایشان و اثر ناکردن نصیحت انبیا در احمقان

تصاویر و صوت

نظرات

صدرا

ناشناس

تبکم

رضا

سید حبیب

میترا

حامد

کوروش

کوروش

کوروش