مولانا

مولانا

بخش ۱۳۳ - منع کردن انبیا را از نصیحت کردن و حجت آوردن جبریانه

۱

قوم گفتند ای نصوحان بس بود

اینچ گفتید ار درین ده کس بود

۲

قفل بر دلهای ما بنهاد حق

کس نداند برد بر خالق سبق

۳

نقش ما این کرد آن تصویرگر

این نخواهد شد بگفت و گو دگر

۴

سنگ را صد سال گویی لعل شو

کهنه را صد سال گویی باش نو

۵

خاک را گویی صفات آب گیر

آب را گویی عسل شو یا که شیر

۶

خالق افلاک او و افلاکیان

خالق آب و تراب و خاکیان

۷

آسمان را داد دوران و صفا

آب و گل را تیره رویی و نما

۸

کی تواند آسمان دردی گزید

کی تواند آب و گل صفوت خرید

۹

قسمتی کردست هر یک را رهی

کی کهی گردد بجهدی چون کهی

تصاویر و صوت

مثنوی نسخهٔ قونیه، کاتب محمد بن عبدالله القونوی، پایان کتابت ۶۷۷ ه.ق » تصویر 279
دوره کامل مثنوی معنوی (به انضمام چهار فهرست اعلام، اسامی رجال و نساء، امکنه و قبایل، کتب، آیات قرآن و فهرست قصص و حکایات) از روی نسخه طبع ۱۹۲۵ - ۱۹۳۳ م در لیدن از بلاد هلاند به کوشش رینولد الین نیکلسون - جلال الدین مولوی محمد بن محمد بن الحسین البلخی ثم الرومی - تصویر ۵۳۵

نظرات

user_image
مجید امیری
۱۴۰۰/۰۸/۰۴ - ۰۶:۱۱:۵۰
بیت: قفل بر دلهای ما بنهاد حق    کس نداند برد بر خالق سبق اشاره دارد به آیه 24 سوره محمد: أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَیٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا. آیا منافقان در آیات قرآن تفکر نمی‌کنند یا بر دلهاشان خود قفل‌ها (ی جهل و نفاق) زده‌اند.