مولانا

مولانا

بخش ۱۵۹ - خجل گشتن خروس پیش سگ به سبب دروغ شدن در آن سه وعده

۱

چند چند آخر دروغ و مکر تو

خود نپرد جز دروغ از وکر تو

۲

گفت حاشا از من و از جنس من

که بگردیم از دروغی ممتحن

۳

ما خروسان چون مؤذن راست‌گوی

هم رقیب آفتاب و وقت‌جوی

۴

پاسبان آفتابیم از درون

گر کنی بالای ما طشتی نگون

۵

پاسبان آفتابند اولیا

در بشر واقف ز اسرار خدا

۶

اصل ما را حق پی بانگ نماز

داد هدیه آدمی را در جهاز

۷

گر بناهنگام سهوی‌مان رود

در اذان آن مقتل ما می‌شود

۸

گفت ناهنگام حی عل فلاح

خون ما را می‌کند خوار و مباح

۹

آنک معصوم آمد و پاک از غلط

آن خروس جان وحی آمد فقط

۱۰

آن غلامش مرد پیش مشتری

شد زیان مشتری آن یکسری

۱۱

او گریزانید مالش را ولیک

خون خود را ریخت اندر یاب نیک

۱۲

یک زیان دفع زیانها می‌شدی

جسم و مال ماست جانها را فدی

۱۳

پیش شاهان در سیاست‌گستری

می‌دهی تو مال و سر را می‌خری

۱۴

اعجمی چون گشته‌ای اندر قضا

می‌گریزانی ز داور مال را

تصاویر و صوت

مثنوی نسخهٔ قونیه، کاتب محمد بن عبدالله القونوی، پایان کتابت ۶۷۷ ه.ق » تصویر 290
مثنوی معنوی ـ ج ۱ و ۲ و ۳ (براساس نسخه قونیه) به تصحیح عبدالکریم سروش - مولانا جلال الدین محمد بلخی (مولوی) - تصویر ۵۲۴

نظرات

user_image
محسن
۱۳۹۳/۰۱/۱۰ - ۱۸:۴۵:۳۴
بیت سوم، مصرع اول، «موذن» درست است، که به اشتباه مذن نوشته شده.
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
user_image
کوروش
۱۴۰۳/۰۱/۲۴ - ۱۷:۵۹:۵۱
پاسبان آفتابیم از درون   گر کنی بالای ما طشتی نگون   یعنی چه