مولانا

مولانا

بخش ۲۰۴ - بیان آنک رفتن انبیا و اولیا به کوهها و غارها جهت پنهان کردن خویش نیست و جهت خوف تشویش خلق نیست بلک جهت ارشاد خلق است و تحریض بر انقطاع از دنیا به قدر ممکن

۱

آنک گویند اولیا در کُه بُوَند

تا ز چشم مردمان پنهان شوند

۲

پیش خلق ایشان فرازِ صد کُه‌اند

گام خود بر چرخ هفتم می‌نهند

۳

پس چرا پنهان شود، کُه‌جو بوَد

کو ز صد دریا و کُه زان سو بوَد

۴

حاجتش نبود به سوی کُه گریخت

کز پیش کرّهٔ فلک صد نعل ریخت

۵

چرخ گردید و ندید او گَردِ جان

تعزیت‌جامه بپوشید آسمان

۶

گر به ظاهر آن پری پنهان بوَد

آدمی پنهان‌تر از پریان بوَد

۷

نزد عاقل زان پری که مُضمرست

آدمی صد بار خود پنهان‌ترست

۸

آدمی نزدیک عاقل چون خفیست

چون بود آدم که در غیب او صفیست

تصاویر و صوت

مثنوی نسخهٔ قونیه، کاتب محمد بن عبدالله القونوی، پایان کتابت ۶۷۷ ه.ق » تصویر 312
دوره کامل مثنوی معنوی (به انضمام چهار فهرست اعلام، اسامی رجال و نساء، امکنه و قبایل، کتب، آیات قرآن و فهرست قصص و حکایات) از روی نسخه طبع ۱۹۲۵ - ۱۹۳۳ م در لیدن از بلاد هلاند به کوشش رینولد الین نیکلسون - جلال الدین مولوی محمد بن محمد بن الحسین البلخی ثم الرومی - تصویر ۶۰۱

نظرات

user_image
کوروش
۱۴۰۰/۰۴/۲۶ - ۲۰:۱۵:۴۷
لطفا این بخش رو تفسیر کنید ممنون
user_image
کوروش
۱۴۰۳/۰۳/۱۱ - ۲۱:۳۴:۱۶
چرخ گردید و ندید او گرد جان   تعزیت‌جامه بپوشید آسمان   یعنی چه ؟    
user_image
کوروش
۱۴۰۳/۰۳/۱۱ - ۲۱:۴۰:۵۹
آدمی نزدیک عاقل چون خفیست   چون بود آدم که در غیب او صفیست   یعنی چه