مولانا
بخش ۵۷ - بیان آنک علم را دو پرست و گمان را یک پرست ناقص آمد ظن به پرواز ابترست مثال ظن و یقین در علم
۱
علم را دو پَر، گمان را یک پرست
ناقص آمد ظنْ به پرواز ابترست
۲
مرغِ یک‌پر زود افتد سرنگون
باز بر پرد دو گامی یا فزون
۳
افت خیزان می‌رود مرغ گمان
با یکی پر بر امید آشیان
۴
چون ز ظن وا رست علمش رو نمود
شد دو پر آن مرغ یک‌پر پر گشود
۵
بعد از آن یمشی سویا مستقیم
نه علی وجهه مکبا او سقیم
۶
با دو پر بر می‌پرد چون جبرئیل
بی گمان و بی مگر بی قال و قیل
۷
گر همه عالم بگویندش توی
بر ره یزدان و دین مستوی
۸
او نگردد گرم‌تر از گفتشان
جان طاق او نگردد جفتشان
۹
ور همه گویند او را گم‌رهی
کوه پنداری و تو برگ کهی
۱۰
او نیفتد در گمان از طعنشان
او نگردد دردمند از ظعنشان
۱۱
بلک گر دریا و کوه آید به‌گفت
گویدش با گم‌رهی گشتی تو جفت
۱۲
هیچ یک ذره نیفتد در خیال
یا به طعن طاعنان رنجورحال
تصاویر و صوت
نظرات
محمدامین
محمد سالمی
کوروش
رضا از کرمان