گنج تاریخ ما - مولانا - یغمابک ترکستان بر زنگ بزد لشکر

لطیف

۱۳۸۹/۱۱/۰۲ - ۰۳:۵۲:۳۱

زان پس که بر آرد سر کور وی نپوشاند؟ میشه درباره قافیه این مصرع توضیح دهید که چرا حرف د در قافیه اش استفاده شده؟ ممنون

نگین شکروی

۱۳۸۹/۱۱/۰۴ - ۰۰:۴۱:۳۱

مصراع دوم از بیت هشتم " کو روی نپوشاند زان پس که بر آرد سر" صحیح است.

همایون

۱۳۹۶/۱۱/۱۷ - ۱۷:۱۸:۱۴

این غزل معرف شخصیت شمس و ویژگی‌ اوست، او توانائی آن‌ را داشت تا همه دارایی تو را از آبرو و سواد و موقعیت و روابط و خوشی‌ها و تفاخر‌ها و درجه ها، به آسانی غارت کند و به یغما ببرد، و تو را از شب و تاریکی خودت بیرون آورد. این هنر شاید دیگر در کسی‌ با این قدرت پیدا نشود و پیش از او هم نبوده باشد، چرا که محصول صداقت بی‌ اندازه و یگانگی با اصل هستی‌ و خورشید گونگی است و آشنایی با هر گونه ترفند که از آدمی ساخته است. صداقت و خورشید گونگی امری درونی است که از درون انسان ساخته و پرداخته می‌‌شود بر عکس رنگ‌ها و نیرنگ‌ها که اموختنی و از بیرون است

شاهرخ najafishahrokh۹۲@gmail.com

۱۳۹۸/۰۶/۰۱ - ۱۹:۵۲:۵۷

امنیت در بی هویت بودن است و حصار امن متعین نکردن خود است/گرفتگی و قبض روح و روان ما محصول جهل ماست از وجود فضای باز و بی انتهای یکتاییو نور آگاهی روزن و حفره و مفری براین سیاهچال میگشاید/ذهنی که آگاهانه خاموش شود همچون، نذر قربانی استو صلای درک معنای زندگی است

نگار متین

۱۳۹۸/۱۲/۲۳ - ۱۷:۳۲:۳۱

باسلام،این غزل خیلی زیباست

خسرو

۱۳۹۹/۱۲/۱۸ - ۲۱:۵۵:۱۹

تا کی ز شب زنگی بر عقل بود تنگی*شاهنشه صبح آمد زد بر سر او خنجرگاو سیه شب را قربان سحر کردند * مؤذن پی این گوید کالله هو الاکبرتا کی بخاطر آن تاریکی و جهالت در فساد عقلید ؟ شاهنشاه نور یعنی احمد رسول آفریدگار فرق سر اون گاو تاریکی و جهل رو شکافت و همچون حیوان قربانی هلاکش کرد اما فاسد العقل ها هنوز هم آن گاو تاریکی و جهل مرده را در اذان «الله اکبر» می خوانند

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۰۲۷

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات