مولانا
غزل شمارهٔ ۱۰۵۲
۱
نوریست میان شعر احمر
از دیده و وهم و روح برتر
۲
خواهی خود را بدو بدوزی
برخیز و حجاب نفس بردر
۳
آن روح لطیف صورتی شد
با ابرو و چشم و رنگ اسمر
۴
بنمود خدای بی چگونه
بر صورت مصطفی پیمبر
۵
آن صورت او فنای صورت
وان نرگس او چو روز محشر
۶
هر گه که به خلق بنگریدی
گشتی ز خدا گشاده صد در
۷
چون صورت مصطفی فنا شد
عالم بگرفت الله اکبر
تصاویر و صوت
نظرات
محی
محسن جهان
سیدمحمدحسین میرفخرائی
سیدمحمدحسین میرفخرائی