مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۰۶۴

۱

مطربا در پیش شاهان چون شدستی پرده دار

برمدار اندر غزل جز پرده‌های شاهوار

۲

بندگانشان دلخوشان و بندگیشان بی‌نشان

خوان‌هاشان بی‌خمیر و باده‌هاشان بی‌خمار

۳

دیده بینای مطلق در میان خلق و حق

از همه خلقش گزیر و بر همه فرمان گزار

۴

همچو خور عالم فروز و همچو گردون سرفراز

هم کلید هشت جنت هم برون از پنج و چار

۵

سجده آرد پیش ایشان بانماز و بی‌نماز

پیش ایشان سبز گردد شوره خاک و سبزه زار

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 648
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 412
عندلیب :

نظرات

user_image
حسین بدیعی
۱۳۹۶/۰۹/۰۹ - ۰۷:۰۱:۴۹
قافیه‌ی نهایی بیت سوم به غلط فرمان گزار نوشته شده است و باید فرمان‌گذار نوشته شود. برای تفاوت بین گزاردن و گذاشتن و نیز مشتقات آن گزار و گذار مراجعه کنید به کتابِ غلط ننویسیمِ زنده‌یاد ابوالحسن نجفی. ضمناً کلمه‌ی فرمان‌گزار بهتر است با فاصله‌ی کوتاه نوشته شود و نه همچون دو کلمه‌ی مجزا تا در هنگامِ جستجوی کامپیوتری اشکالی پیش نیاید.
user_image
حسین،۱
۱۳۹۶/۰۹/۰۹ - ۱۸:۰۰:۰۵
حسین خان بدیعیهم شما و هم زنده‌ یاد ابوالحسن نجفی ممکن است اشتباه کنید . کمی تأمل بفرمائید : فرمان نه قابل انتقال است و نه مادی یا ماده ، پس به نظر میرسد فرمان گزار درست تر است. مثل سپاس گزار ، نماز گزار ، و .....
user_image
ناشناخته
۱۳۹۶/۰۹/۱۰ - ۰۲:۲۴:۰۹
آ حسین-1این جریان مادی و انتقال و جابه جایی را ممکن است روشن کنی ؟سپاس می گزارم
user_image
حسین،۱
۱۳۹۶/۰۹/۱۰ - ۱۱:۴۰:۱۷
ناشناخته جان ، اطاعت امر می کنم ما در زبان فارسی ” گذار “ و ” گزار“ داریم که سالهاست به بحث کشیده شده ، که کدام را چه موقع به کار ببریم . در بین استادان زبان هم اختلاف سلیقه وجود دارد .در دانشکده ی ادبیات به این نتیجه رسیدیم که بهتر است آنچه مادیست را با ” ذ “ و آنچه غیر مادی ست را با ”ز “ بنویسیم . چون یکی از ریشه ی ” گذاشتن “ و دیگری از ریشه ی ” گزاردن “ می آید ، ما سپاس یا نماز را نمی ”گذاریم “ به جا می آوریم ، مادی نیست ، غیر مادیست ، قابل انتقال نیست ، جا به جا نمی شود ، پس از ”گزار “ استفاده می کنیم ، ولی اگر مثلاً دفتر را جایی گذاشتید ، از ” ذ “ بهره می برید . در مورد فرمان هم همین طور است ، ” فرمان “مادی نیست پس می نویسیم ” فرمان گزار“ زنده باشید
user_image
ناشناخته
۱۳۹۶/۰۹/۱۲ - ۱۱:۴۱:۲۰
آ حسین -1 سپاس ، اما آیا اجازه هویت مادی دارد؟ زمانی که میفرماید" بگذار تا مقابل روی تو بگذریم " ، یا آن گونه که برخی هم میهنان جنوبی می گویند، بل برم ( بهل تا بروم ، اجازه فرما تا از خدمت مرخص شوم) و حقیر از تفاوت گزاردن و گذاردن به خوبی آگاه استپرسش تنها بر سر جابه جای و مادیت موضوع بودو در فرهنگ معین در مانای گزاردن برگ 3301از مجلد سوم و گذاردن برگ 3203 که هم سپری کردنو عبور دادن و حتا گواردن از برای آن آورده است نشانی از جابه جایی و مادی بودن و... نیافتم تندرست و شادکام بوید.( چنانکه می گویند)
user_image
ناشناخته
۱۳۹۶/۰۹/۱۴ - ۲۱:۲۰:۱۵
نمیدانم بر سر پرسش ساده ام چه آمد؟پرسیده بودم زمانی که می خوانیم " بگذار تا مقابل روی تو بگذریم > چه چیز را جا به جا میکنیم ، یا وقتی می گوییم بذا برم ، یا بل باشه و .......بسیار شواهد دیگر
user_image
حسین،۱
۱۳۹۶/۰۹/۱۵ - ۰۵:۵۷:۲۶
ناشناخته جان ممنونم که از شما می آموزم در شعر قدیم چه مادی چه غیر آنرا با ” ذ“ می نوشتند ، من تا به حال ندیدم ، مثلاً ” بگزار تا مقابل روی تو بگذریم “ نوشته شده باشند ، ولی بالاخره باید تفاوتی قائل بود تا از بلا تکلیفی درآئیم . استاد من ، و شاگردانش چنان که گفتم ، می نویسیم ، دیگران نیز مختارند. اگر راه بهتری ارائه شود البته به دیده منت دارم.زنده باشید