مولانا
غزل شمارهٔ ۱۱۶۴
۱
خلق را زیر گنبد دوار
چشم‌ها کور و دیدنی بسیار
۲
جور او کش از آنک شورش دل
نور چشمست یا اولوالابصار
۳
بر دو دیده نهم غمت کاین درد
داروی خاص خسرویست به بار
۴
باغ جان خوش ز سنگ بارانست
ما نخواهیم قطره سنگ ببار
۵
شمس تبریز گوهر عشقست
گوهر عشق را تو خوار مدار
تصاویر و صوت
نظرات
..