مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۳۰۳

۱

گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف

کز ترش رویی همی‌رنجد دلارام ظریف

۲

گر همی انکار خود پنهان کنی بر روی تو

می‌نماید دشمنی‌ها بر رخ تو لیف لیف

۳

روز گردک بر رخ داماد می‌باشد نشان

از جمال او که نامش کرد رومی نیف نیف

۴

چون خداوند شمس دین چوگان زند یارش کجاست

ور بر اسب فضل بنشیند کجا دارد ردیف

۵

خوان و بزم هر دو عالم نزد بزم شمس دین

چون یکی کاسه پرآش و بر سر او یک رغیف

۶

وان رغیف و آش و کاسه صدقه تبریز دان

از کمال و حرمت شهر شهنشاه شریف

تصاویر و صوت

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 497
عندلیب :

نظرات

user_image
پیرایه یغمایی
۱۳۹۳/۰۸/۱۳ - ۰۶:۰۹:۱۶
خوان و بزم هردو عالم نزد بزم شمس دینچون یکی کاسه پرآش و بر سر او یک رغیفآش و نهادن رغیف بر سر آن: نحست اینکه در گویش تاجیکان، آش به معنای پلو است./ از قدیم رسم بوده که بر روی ظرف پلو یک نان گرم می‌نهادند . این نان نازک بوده که آن را نان لواش می گفتند
user_image
فاطمه تسلیم
۱۳۹۵/۱۰/۱۰ - ۱۲:۱۵:۰۸
در بیت دوم لیف‌لیف احتمالاً قید است. لیف به رشته‌های گیاهی و به خصوص درخت خرما گفته می‌شده که در این معنی لیف‌لیف یعنی چین و چروک داشتن و لیف در یک معنا به معنی بیش هم هست. بنابراین حاصل معنای این است که اگر تو دشمنی خودت را با من انکار کنی نشانه‌های آن دشمنی در چهرۀ پرجین و چروک به خاطر ناراحتی و عصبانیتت پیداست یا اینکه اگر تو دشمنی خودت را با من پنهان کنی، نشانه‌های آن دشمنی بیشتر در چهرۀ تو پیدا می‌شود. در بیت سوم، نیف نیف نیز به معنی فضل و نکویی است و آفتاب‌گردک نیز در همین بیت به معنای گل آفتابگردان است.