مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۳۰۹

۱

ای جهان را دلگشا اقبال عشق

یفعل الله ما یشا اقبال عشق

۲

ای صفا و ای وفا در جور عشق

ای خوشا و ای خوشا اقبال عشق

۳

ای بده جانتر ز جان دیدار عشق

وی فزون از جان و جا اقبال عشق

۴

تا ز اخلاص و ریا بیرون شدم

جان اخلاص و ریا اقبال عشق

۵

گر بگردد آفتاب از ضعف نیست

نقل کرد از جا به جا اقبال عشق

۶

خلق گوید عاقبت محمود باد

عاقبت آمد به ما اقبال عشق

۷

من دهان بستم که بگشادست پر

در دل خلق خدا اقبال عشق

۸

بد دعا زنبیل و این دولت خلیل

می‌نگنجد در دعا اقبال عشق

۹

وحدت عشقست این جا نیست دو

یا توی یا عشق یا اقبال عشق

تصاویر و صوت

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 500
عندلیب :

نظرات

user_image
همایون
۱۳۹۹/۰۶/۰۳ - ۰۰:۵۵:۲۸
إقبال عشق یک معنی تازه است، اشراق، فره، و نگاه سیمرغ را میرساند. تازه تر از آن کارکرد آن است که این بار وسعت جهانی دارد و گشایش در دل جهان. به بار می آورد عمل پروردگاری است و در دل همه انسانها راه دارد و حضور دارد و توانایی برقراری یگانگی در همه جهان است اگر همه به این راز پی برندگاه انسان ریا را از روی اخلاص بخرج می دهد و خلاف آن ریا است وقتی مجبور میشود، وقتی پای عشق در میان باشد اخلاص و ریا بی معنی میشود، و بسیاری تضاد ها و تناقض ها محو میشود