مولانا

غزل شمارهٔ ۱۳۱۱

باز از آن کوه قاف آمد عنقای عشق

باز برآمد ز جان نعره و هیهای عشق

باز برآورد عشق سر به مثال نهنگ

تا شکند زورق عقل به دریای عشق

سینه گشادست فقر جانب دل‌های پاک

در شکم طور بین سینه سینای عشق

مرغ دل عاشقان باز پر نو گشاد

کز قفس سینه یافت عالم پهنای عشق

هر نفس آید نثار بر سر یاران کار

از بر جانان که اوست جان و دل افزای عشق

فتنه نشان عقل بود رفت و به یک سو نشست

هر طرف اکنون ببین فتنه دروای عشق

عقل بدید آتشی گفت که عشقست و نی

عشق ببیند مگر دیده بینای عشق

عشق ندای بلند کرد به آواز پست

کای دل بالا بپر بنگر بالای عشق

بنگر در شمس دین خسرو تبریزیان

شادی جان‌های پاک دیده دل‌های عشق

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 500

عندلیب :

همایون

۱۳۹۹/۰۶/۰۲ - ۱۱:۱۹:۳۴

شهاب دین در مکتب اشراق بر این باور است که ما یک سیمرغ نداریم بلکه هر روز سیمرغی از کوه قاف به پرواز در می آید و پیامی نو و میوه ای تازه به ارمغان می آوردعشق نزد جلال دین و در مکتب شمس دین نیز این گونه است نو شدن و بالا شدن که همگی از جنس فرهنگ نوروزی و سیمرغی ایران اند که بر بنیان مهر پروری و پهلوانی استوار است

موسی عبداللهی

۱۴۰۲/۰۶/۲۸ - ۱۲:۳۸:۵۶

🔹شرح ابیات: 🔰مفهوم 📖کلی این❤️ غزل به تجربه و احساسات💞 عاشقانه اشاره دارد. شعر بازگشت عنقای عشق از قله‌های👀 حروف الفبا را مطرح می‌کند و نشان 💢می‌دهد که عشق همچنان در جان و قلب 💖عاشقان حاضر است و با 🗣️فریاد و ناله‌های عشق 💥برون می‌آید. عشق سر خود را مثل🐳 نهنگ بالا می‌افکند تا قایق عقل را در 🌊دریای عشق شکست دهد، اشاره‌ای به قدرت💛 عشق و تأثیر آن بر عقل و منطق است. ✍️دل‌های✨ پاک و فقیر به سوی💚 غنای عشق باز شده‌اند و در درون 💯صدرهٔ سینای عشق درخشان🌟 می‌باشند. پرندهٔ دل عاشقان پر خود را مجدداً باز کرده و از🐣 قفس سینهٔ خود به آفرینش 🌀گستردهٔ عالم عشق پرواز می‌کند.هر لحظه از عاشقان، نثار وفاداری و عشق💕 خود به یارانشان می‌آید، از جانانی که برای عاشق جان و دل افزای 🔥عشق است. 👈فتنهٔ 🧠عقل به پایان💯 رسید و در یک سو نشست، و همینک آشکار است که فتنه دروازهٔ عشق💝 را در هر جایی 👁️می‌توان دید. عقل آتشی را دید و گفت که تنها عشق است و نیست، اما 🤔تنها عشق می‌تواند توانایی بینش عشق را درک کند. ✅عشق 💓با صدای🗣️ بلندی فریاد زده که "ای دل بالا بپر و به سوی بالای عشق نگر". اشاره‌ای👀 به وجود✨ علاقه و هوس عشقی است که دل را به سوی عالم 🌈عشق برمی‌انگیزد. 🔑دعوت🥰 می‌شود که به شمس☀️ دین، خسرو تبریزیان👀 نگریسته شود، چرا که او شادی جان‌های🤍 پاک و دل‌های عاشق را 📚درک می‌کند.

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۳۱۱

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات

همایون

موسی عبداللهی