مولانا

غزل شمارهٔ ۱۳۲۳

ای ظریف جهان سلام علیک

ان دائی و صحتی بیدیک

داروی درد بنده چیست بگو

قبله لو رزقت من شفتیک

از تو آیم بر تو هم به نفیر

آه المستغاث منک الیک

گر به خدمت نمی‌رسم به بدن

انما الروح و الفؤاد لدیک

گر خطابی نمی‌رسد بی‌حرف

پس جهان پر چرا شد از لبیک

نحس گوید تو را که بدلنی

سعد گوید تو را که یا سعدیک

۱۳۹۹/۰۴/۱۸ - ۰۵:۴۶:۰۵

بنابر روایت افلاکی این غزل، نامه منظومیست که مولانا وقتی شمس الدین تبریزی بدمشق سفر کرده بود نزد وی فرستاده است.