مولانا

غزل شمارهٔ ۱۵۱۵

چه نزدیک است جان تو به جانم

که هر چیزی که اندیشی بدانم

از این نزدیکتر دارم نشانی

بیا نزدیک و بنگر در نشانم

به درویشی بیا اندر میانه

مکن شوخی مگو کاندر میانم

میان خانه‌ات همچون ستونم

ز بامت سرفرو چون ناودانم

منم همراز تو در حشر و در نشر

نه چون یاران دنیا میزبانم

میان بزم تو گردان چو خمرم

گه رزم تو سابق چون سنانم

اگر چون برق مردن پیشه سازم

چو برق خوبی تو بی‌زبانم

همیشه سرخوشم فرقی نباشد

اگر من جان دهم یا جان ستانم

به تو گر جان دهم باشد تجارت

که بدهی به هر جانی صد جهانم

۱۰

در این خانه هزاران مرده بیش اند

تو بنشسته که اینک خان و مانم

۱۱

یکی کف خاک گوید زلف بودم

یکی کف خاک گوید استخوانم

۱۲

شوی حیران و ناگه عشق آید

که پیشم آ که زنده جاودانم

۱۳

بکش در بر بر سیمین ما را

که از خویشت همین دم وارهانم

۱۴

خمش کن خسروا هم گو ز شیرین

ز شیرینی همی‌سوزد دهانم

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 787

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 570

عندلیب :

محسن صابری

۱۳۹۵/۰۱/۲۲ - ۰۴:۴۲:۱۵

سلامبیت آخر، مصرع اول، در غزلیات شمس تبریز، به مقدمه، گزینش و تفسیر محمد رضا شفیعی کدکنی، انتشارات سخن، صفحه 796 (چاپ جیبی، دو جلد در یک مجلد)، اینگونه ضبط شده است:خمش کن خسروا «کم» گو ز شیرینضمن اینکه در این غزل، صرفاً پنج بیت ابتدایی و بیت آخر (غزلی که در اینجا آمده) زا ذکر کرده اند.درود

م. م.ب

۱۳۹۵/۰۸/۰۲ - ۰۱:۴۲:۴۴

این مصراع که بدهی به هر جانی صد جهانم، به نظر دارای ایراد عروضی واضح است. آیا درست درج شده است؟ و اگر درست است روش درست خواندن آن چیست؟

بیگانه

۱۳۹۷/۰۱/۰۷ - ۰۴:۴۲:۲۹

که بدهی به هر جانی صد جهانماین مصراع وزنش کاملا خراب است. همه جا هم همین طور غلط درج است. بنده کلی بالا و پایینش کردم به سختی، و در نهایت رسیدم به خوانشی که اگر این گونه باشد، وزن درست خواهد بود و احتمالا شعر اصلی هم همین است و به تدریح دچار تحریف شده است:که بِدْهی بهر هر جان، صد جهانماین خوانش، درست است؛ هم از نظر معنایی، و هم وزنی. اما مصراع فعلی، اشتباه است اشتباه است اشتباه.

همایون

۱۳۹۷/۰۲/۲۶ - ۱۵:۰۴:۴۲

غزلی زیبا و پر معنی‌ که حال و روز انسان در آن بیان می‌‌شود، براستی اگر سود و خود پرستی حیوانی از زندگی‌ انسان رخت بر بندد، جان انسان‌ها این گونه یگانه نمی شود؟ و معنی‌ درویشی جز این است؟این نوع دیدن وقتی پیش می‌‌آید که عشق به میان می‌‌آید که تنها او زنده جاوید است و همه چیز پیرامون آن زنده و جاوید می‌‌شود و به یگانگی می‌‌رسد این ما هستیم که باید این عشق را و این سیمین بر را در آغوش خود جای دهیم تا به این یگانگی راه پیدا کنیم و از خود تنها و بی‌ مقدار و تلخ و نابود شدنی جدا و به پادشاهی هستی‌ و شیرینی‌ بی‌ اندازه وصل شویم و همه را نیز با خود به آنجا بکشانیم که عشق همه چیز را به هم نزدیک می‌‌کند، اگر جان حیوانی را با جان عشق آشنا معامله کنیم هزاران جان و جهان نو به ما ارزانی‌ می‌‌شود چون هیچ دیواری میان ما و میان ما و جهان‌ها نیست، دیوار که بن دیوی دارد برای جدایی و تیره روزی و تنهایی ما ساخته می‌‌شود به تو گر جان دهم باشد تجارت - که بدهی بهر جانی صد جهانی‌

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۵۱۵

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات

محسن صابری

م. م.ب

بیگانه

همایون

م. م.ب

فرشاد

محسن سینایی