مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۵۲۱

۱

من از عالم تو را تنها گزینم

روا داری که من غمگین نشینم؟!

۲

دل من چون قلم اندر کف توست

ز توست ار شادمان و گر حزینم

۳

به جز آنچه تو خواهی من چه باشم؟

به جز آنچه نمایی من چه بینم؟

۴

گه از من خار رویانی گهی گل

گهی گل بویم و گه خار چینم

۵

مرا تو چون چنان داری چنانم

مرا تو چون چنین خواهی چنینم

۶

در آن خمّی که دل را رنگ بخشی

چه باشم من، چه باشد مهر و کینم؟

۷

تو بودی اوّل و آخر تو باشی

تو به کن آخرم از اولینم

۸

چو تو پنهان شوی، از اهل کفرم

چو تو پیدا شوی، از اهل دینم

۹

به جز چیزی که دادی من چه دارم؟

چه می جویی ز جیب و آستینم؟

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 791
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 572
عندلیب :

نظرات

user_image
ارسلان
۱۳۹۳/۱۲/۲۱ - ۱۸:۱۴:۳۹
زنده یاد لطفی در یکی از بداهه نوازی هایشان به نام "بهانه از توست" این غزل زیبا رو خوندن واقعا فوق العادس.
user_image
دانیل
۱۳۹۴/۱۲/۲۰ - ۰۳:۰۹:۲۶
عمق این شعر حضرت مولانا را میتوان در صدای عرفانی قلندر وسیقی ایران استاد محمد رضا لطفی دریافت ... چه کرد این اسطوره !!!
user_image
احمدیزدی
۱۳۹۶/۰۹/۳۰ - ۰۹:۵۵:۱۸
شادروان استاد محمدرضالطفی در البوم (بهانه از توست ) کنسرت دشتی در امریکا این غزل رابه بهترین شکل ممکن و پراحساس خوانده اند.یادش گرامی
user_image
هادی رنجبران
۱۴۰۰/۰۹/۲۷ - ۰۰:۵۱:۰۶
ابیات 2، 3، 4 و 5، در «وصف فنای افعالی» است که یکی از مراتب فناست و آن، سقوط رؤیت فعل خود و شهود فعل حق تعالی است از آن جهت که انسان را وجهه‌‌ای است الهی که فاعلیّت او قایم بدان است و وجهه‌‌ای است نفسی که به اعتبار آن، افعال را به خود نسبت می‌‌دهد.
user_image
هادی رنجبران
۱۴۰۰/۰۹/۲۷ - ۰۰:۵۳:۱۵
بیت هشتم. 8. حقیقت ایمان و دین آن¬جاست که تو باشی و هرجا که تو نباشی، هر کجا باشد، کفر است. مولانا گوهرِ دین را ارتباط با امرِ متعالی می¬داند