مولانا
غزل شمارهٔ ۱۵۴۷
۱
من با تو حدیث بی‌زبان گویم
وز جمله حاضران نهان گویم
۲
جز گوش تو نشنود حدیث من
هر چند میان مردمان گویم
۳
در خواب سخن نه بی‌زبان گویند
در بیداری من آن چنان گویم
۴
جز در بن چاه می ننالم من
اسرار غم تو بی‌مکان گویم
۵
بر روی زمین نشسته باشم خوش
احوال زمین بر آسمان گویم
۶
معشوق همی‌شود نهان از من
هر چند علامت نشان گویم
۷
جان‌های لطیف در فغان آیند
آن دم که من از غمت فغان گویم
تصاویر و صوت
نظرات
بی نشان