مولانا
غزل شمارهٔ ۱۶۰۸
چه کس ام من؟ چه کس ام من؟ که بسی وسوسه‌مند ام
گَه از آن سوی کشند م گَه از این سوی کشند م
زِ کشاکش چو کمان ام به کف ِ گوش‌کشان‌ام
قدَر از بام درافتد چو در ِ خانه ببندم
مگر استاره‌یِ چرخ ام! که ز برجی سوی برجی
به نُحوسی‌ش بگریم به سُعودی‌ش بخندم
به سما و به بروج‌اش، به هبوط و به عروج‌اش
نفسی هم‌تک ِ باد م نفسی من هَلَپَند ام
نفَسی آتش ِ سوزان، نفَسی سیل ِ گریزان
ز چه اصل ام؟ ز چه فصل ام؟ به چه بازار خرند م
نفسی فوق ِ طباق ام، نفسی شام و عراق ام
نفسی غرق ِ فراق ام نفسی راز ِ تو رَندم
نفسی همره ِ ماه ام، نفسی مست ِ اله ام
نفسی یوسف ِ چاه ام نفسی جمله گزند م
نفسی رهزن و غول ام، نفسی تند و ملول ام
نفسی ز این دو برون ام؛ که بر آن بام ِ بلند ام
بزن ای مطرب ِ قانون هوس ِ لیلی و مجنون!
که من از سلسله جَستم؛ وَتَد ِ هوش بِکَندم
به خدا که نگریزی! قدح ِ مِهر، نریزی!
چه شود ای شَه ِ خوبان که کنی گوش به پند م
هله! ای اوّل و آخر! بده آن باده‌یِ فاخر!
که شد این بزم منوّر به تو ای عشق ِ پسند م
بده آن باده‌یِ جانی زِ خرابات ِ معانی
که بدان ارزد چاکر که از آن باده دهند م
بپَران ناطق ِ جان را تو از این منطق ِ رسمی
که نمی‌یابد میدان ِ بگو حرف ِ سمند م
تصاویر و صوت
نظرات
علی تختی پور
بهنام
بی‌لب
آیسا
سهیلا
هانیه سلیمی
شکر
نوید
حجت الله ماله میر
هادی
پاسخی برای این دو سوال است. 1- ز کجا آمده ام, امدنم بهر چه بود؟ یه کجا میبری اخر، ننمایی وطنم2-چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم. گه از این سوی کشندم که از آن سوی کشندم. نفسی آتش سوزان نفسی سیل گریزانز چه اصلم ز چه فصلم به چه بازار خرندمنفسی همره ماهم نفسی مست الهمنفسی یوسف چاهم نفسی جمله گزندمنفسی رهزن و غولم نفسی تند و ملولمنفسی زین دو برونم که بر آن بام بلندمسوال دوم اساسا یک سوال اگزیستانسیالیستی بوده و مربوط به بشر مدرن است. میلها و باورها (گاهی متضاد هم) در دو سوی یک طناب انسان را به هر سو میکشند. و این میشود سرچشمه رفتارهای انسان.پ.ن.1: در خواندن مولوی زیاده روی کنید. انسان ساز است. البته به قول حافظ به کوی عشق منه بی‌دلیل راه قدمکه من به خویش نمودم صد اهتمام و نشدپ.ن.2: اروین یالوم میگوید: افسردگی بهایی است که بشر برای شناخت خود میدهد.
علی
من کیستم
من کیستم