
مولانا
غزل شمارهٔ ۱۷۱۲
۱
ما در جهان موافقت کس نمیکنیم
ما خانه زیر گنبد اطلس نمیکنیم
۲
مخمور و مست و تشنه و بسیارخوارهایم
بس کردهاند جمله و ما بس نمیکنیم
۳
این موج رحمت است و عدو چون کف و خس است
ما ترک موج دل پی هر خس نمیکنیم
۴
ما قصر و چارطاق بر این عرصه فنا
چون عاد و چون ثمود مقرنس نمیکنیم
۵
جز صدر قصر عشق در آن ساحت خلود
چون نوح و چون خلیل موسس نمیکنیم
۶
ما را مطار زان سوی قاف است در شکار
ما قصد صید مرده چو کرکس نمیکنیم
۷
دیو سیاه غرچه فریب پلید را
بر جای حور پاک معرس نمیکنیم
۸
ما آن نهاله را که بر و میوهاش جفاست
در تیره خاک حرص مغرس نمیکنیم
۹
از لذتی که هست نظر را ز قدس او
ما خود نظر به جان مقدس نمیکنیم
۱۰
خاموش نظم و قافیه را ما از این سپس
از رشک غیر جنس مجنس نمیکنیم
تصاویر و صوت


نظرات
میثم محمودی
سیدعلی کرامتی مقدم