مولانا

غزل شمارهٔ ۱۷۸۲

ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم

تظنون ان الحق فیما عذلتم

و ما ضاء ذاک البدر الا لاهله

و غادرکم انواره فضللتم

فما مل من ذاق الصبابه و الهوی

و انکم ما ذقتم فمللتم

و ان ذقتموا ما ذقتموه بحقها

و لا مشرب العشاق یوما وصلتم

۱۳۹۲/۰۳/۳۱ - ۰۰:۴۱:۱۳

بیت اول گمان بردید ای سرزنشگر که درست کردید و گمان کردید که راستی و حق در نکوهش شما بود؟

۱۳۹۲/۰۳/۳۱ - ۰۰:۴۳:۴۹

نور این ماه پر ( بدر) برای اهلش است پس نورش شما را واهشت که گم شدیدیک بازی کرده است و ان اهله است که با أحله که حلال های ماه است هممان و همسان است

۱۳۹۲/۰۳/۳۱ - ۰۰:۴۹:۰۴

پس ملول و خسته نمی شود انکس که باده و مهرش را می چشد