
مولانا
غزل شمارهٔ ۱۸۲۷
دوش چه خوردهای دلا؟ راست بگو نهان مکن
چون خَمُشان بیگنه، روی بر آسمان مکن
بادهٔ خاص خوردهای، نُقل خلاص خوردهای
بوی شراب میزند، خربزه در دهان مکن
روزِ اَلَسْت، جان تو، خورد میی ز خوان تو
خواجهٔ لامکان تویی، بندگی مکان مکن
دوش شراب ریختی، وز بر ما گریختی
بار دگر گرفتمت، بار دگر چنان مکن
من همگی تراستم، مستِ مَیِ وفاستم
با تو چو تیرِ راستم، تیر مرا کمان مکن
ای دل پاره پارهام، دیدن اوست چارهام
اوست پناه و پشت من، تکیه بر این جهان مکن
ای همه خلق، نای تو پر شده از نوای تو
گر نه سماع بارهای، دست به نایِ جان مکن
نَفْخِ نَفَخْتُ کردهای، در همه در دمیدهای
چون دمِ توست جانِ نی، بی نیِ ما فغان مکن
کارِ دلم به جان رسد، کارد به استخوان رسد
ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن
ناله مکن که تا که من ناله کنم برای تو
گرگ تویی شبان منم، خویشْ چو من شبان مکن
هر بن بامداد تو، جانب ما کشی سبو
کای تو بدیده روی من روی به این و آن مکن
شیر چشید موسِی از مادر خویش، ناشتا
گفت که مادرت منم میل به دایگان مکن
باده بنوش مات شو، جملهٔ تن حیات شو
بادهٔ چون عقیق بین یاد عقیقِ کان مکن
بادهٔ عام از برون، بادهٔ عارف از درون
بوی دهان بیان کند، تو به زبان بیان مکن
از تَبِریزِ شمسِ دین میرسدم چو ماه نو
چشم سوی چراغ کن، سوی چراغدان مکن
تصاویر و صوت


نظرات
Sayyed Jafar Sayyedi
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد. از لحاظ دریافت مشکلی وجود ندارد میتوانید گنجور رومیزی یا ساغر را دریافت کنید.
حسن خاکپور
حمید فلاح مدواری
سعید دهقانپور
مهدی
محمدرضا محمدی کیا
مبینا
فریبرز
امید
محمد
رامین رحیمی
علیرضا مطلبیان
فرازخراسانی
علی گرمشتی
منصور
منصور
سینا
منتقد
هر کی
نازفاطیما
محمد
مهدی
مهدی
امیرعباس
حمید
بیژن
حامد
جلیل
بابک
شهاب
پریشان روزگار
م، س
شهاب
پریشان روزگار
شهاب
سعید
نادر..
مهین
رضا نوری
رنجبر
جمشید
النینو
رضا
اسماعیل اسدی ده میراحمدی
سیاوش
mojtaba۸۹
منصور بنانی
الهام
عماد عربعلی
پاسخگویی شما
شقایق عسگری
ثریا
حسین
مرید مولانا
مهدی حسن پور
رسول
الهام
ندا نوتاش
تاتا
بهنام
محسن خانی
ارس آرامی
هیرسا
یکی (ودیگر هیچ)
احسان
بی نشان
پاسخ به پرسش بانو الهام مطرح شده در 26 آذر ماه سال 1396 بنده چند کلمه ای جسارت کنم درس پس دادن در محضر اساتید خاموش : ای همه خلق نای تو پر شده از نوای تو گر نه سماع باره ای دست به نای جان مکن تنها به نظر میرسه به عنوان برداشتی شخصی مهمترین نکته ی این بیت ورای معنا و مفهوم حقیقی مسطور در آن تسری بخشی قابلیت و امکان نی بودن برای همگان از دیدگاه مصداق و تمثال به حقیقت خویشکاری نی یعنی مولاناست این نکته دریافتنی و اندیشیدنی است که با آوردن عبارت همه در مصراع اول و در جهت تبیین فرمایش نفخ نفخت کردم حضرت یار چونان پدری مهربان به فرزند انسان تڋکار جایگاه بی بدیل و منفرد خویش را می دهد که تو نیز و هر مثل توبی در تمامی گستره ی اعصار و امصار نی ای هستید باز نمایاننده ی نوای نایی ازل و ابد و .....مصراع دوم ترجمه ی تحت اللفظی در حد وسع : تنها آنان که توان استماع نوای نای جان تمامی آدمیان را دارند به تبع اعراف و اشعار به اینکه نای در انگشتان و دستان نی زن پنهان عالمند دست به نای جان آنان و خوبشتن کنند چون این دست کردن شاید به معنای ادراک حقیقت فوق عشق و معرفتی ورای معمول و متعارف می طلبد نه مستمع که سماع باره و آنکه تمامی شراشر جانش تشنه و قابل شنیدن و دست افشانی و پای کوبیدن و حق نوای نی را ادا کردن است بدان بپردازند
جدلی
بدون اسم
منوچهر
رادوین جوانبخت
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳