مولانا

غزل شمارهٔ ۱۸۶۶

ای کار من از تو زر ای سیمبر مستان

هم سیم به یادم ده هم سیم و زرم بستان

در عین زمستانی چون گرم کنی مرکب

از گرمی میدانت برسوزد تابستان

گر طفلک یک روزه شب‌های تو را بیند

از شیر بری گردد وز مادر وز پستان

ای وای از آن ساعت کاین خاطر چون پیلم

سرمست شما گردد یاد آرد هندستان

روزی که تب مرگم یک باره فروگیرد

هر پاره ز من گردد از آتش تب سستان

تو از پس پرده دل ناگاه سری درکن

تا هر سر موی من گردند چو سرمستان

هر خاطر من بکری بر بام و در از عشقت

چندان بکند شیوه چندان بکند دستان

تا تابش روی تو درپیچد در هر یک

وز چون تو شهی گردد هر خاطرم آبستان

شمس الحق تبریزی هر کس که ز تو پرسد

می بینم و می گویم از رشک کدام است آن

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1014

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 694

عندلیب :

hasan

۱۳۹۱/۰۵/۰۹ - ۱۴:۰۵:۵۰

sdvfdshgcv sdbnfcdsgfcsdnjgb

مامیترا

۱۳۹۸/۱۰/۰۵ - ۰۲:۳۷:۲۴

بعضی از مصرع های زوج، اشکال وزنی دارنمثلا مصرع 4"از گرمی میدانت برسوزد تابستان" که قافیه‌ش باید "بر سوزدِ تابستان" خونده بشه و البته از معنی دور میشهمصرع 6از شیر بری گردد وز مادر وز پستانکه باید "از شیر بری گردد وز مادر و از پستان" خونده بشهمصرع 8سرمست شما گردد یاد آرد هندستان" که قافیه‌ش باید " یاد آردِ هندُستان" خونده بشه و از معنی دور میشه

بابک پرتو

۱۳۹۸/۱۲/۲۴ - ۱۰:۰۶:۱۵

هر اندیشه مولوی ، چون دختر با کره ای ،عشوه گری می‌کند، تا حقیقت و سیمرغ ، عاشق او شوند ، و تابش زیبائی حقیقت و سیمرغ ، در او به پیچد ، و از او آبستن گردد .