مولانا

غزل شمارهٔ ۱۹۲

بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها

تا وا شود چو کاسه در پیش تو دهان‌ها

بر گیجگاه ما زن ای گیجی خردها

تا وارهد به گیجی این عقل ز امتحان‌ها

ناقوس تن شکستی ناموس عقل بشکن

مگذار کان مزور پیدا کند نشان‌ها

ور جادویی نماید بندد زبان مردم

تو چون عصای موسی بگشا برو زبان‌ها

عاشق خموش خوشتر دریا به جوش خوشتر

چون آینه‌ست خوشتر در خامشی بیان‌ها

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 152

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 109

محسن لیله‌کوهی :

پری ساتکنی عندلیب :

Reza

۱۳۹۶/۰۲/۱۹ - ۲۲:۳۱:۱۷

خواهش میکنم از عوامل سایت این شعر رو کامل به زبان امروزی در
پاسخ به این حاشیه بنویسند مرسی از سایت خوبتون

رضا

۱۳۹۶/۰۶/۲۸ - ۰۳:۲۰:۴۷

آب درون کوزه است چنان که جان است درون تن.میراب کسی که آب دارد و آب می دهد که همانا جان دارد و جان می دهد اما کوزه را دهانه کوچک است باید آن را شکست تا مانند کاسه گشاده گردد و روح پذیر.در امتحان عشق عقل رفوزه است و راه قبولی بی هشیست (بر گیجگاه ما زن)

حاتم کرمانشاهی

۱۳۹۶/۰۷/۰۲ - ۱۳:۱۲:۳۷

در این بیت:بر گیجگاه ما زن ای گیجی خردها/تا وارهد به گیجی این عقل ز امتحان‌ها.گیجی اول صفت فاعلی به معنی "گیج کننده" اما گیجی دوم اسم مصدر است به معنی "گیج بودن"