مولانا

غزل شمارهٔ ۲۰۳۷

چون جان تو می‌ستانی چون شکر است مردن

با تو ز جان شیرین شیرینتر است مردن

بردار این طبق را زیرا خلیل حق را

باغ است و آب حیوان گر آذر است مردن

این سر نشان مردن و آن سر نشان زادن

زان سر کسی نمیرد نی زین سر است مردن

بگذار جسم و جان شو رقصان بدان جهان شو

مگریز اگر چه حالی شور و شر است مردن

والله به ذات پاکش نه چرخ گشت خاکش

با قند وصل همچون حلواگر است مردن

از جان چرا گریزیم جان است جان سپردن

وز کان چرا گریزیم کان زر است مردن

چون زین قفس برستی در گلشن است مسکن

چون این صدف شکستی چون گوهر است مردن

چون حق تو را بخواند سوی خودت کشاند

چون جنت است رفتن چون کوثر است مردن

مرگ آینه‌ست و حسنت در آینه درآمد

آیینه بربگوید خوش منظر است مردن

۱۰

گر مؤمنی و شیرین هم مؤمن است مرگت

ور کافری و تلخی هم کافر است مردن

۱۱

گر یوسفی و خوبی آیینه‌ات چنان است

ور نی در آن نمایش هم مضطر است مردن

۱۲

خامش که خوش زبانی چون خضر جاودانی

کز آب زندگانی کور و کر است مردن

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1114

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 754

هانیه سلیمی :

بهمن کلانتری :

عندلیب :

mohammad ghanbar

۱۳۹۵/۰۳/۲۰ - ۱۸:۰۸:۳۵

خدایا آن زمان که تو جانم را از من میگیری چون با تو هستم مرگ برایم بسیار شیرین است و این همان حسی است که حضرت ابراهیم علیه السلام در آن هنگام که در میان آتشی که نمرود بپا کرده بود و قدم گذاشت ، پیدا کرد ، چون تو آنجا با او بودی آن آتش تبدیل به گلستان شد اینجا مرگ و مردن است ، آنجا عین تولد و شروع زندگی استدر آنطرف در عالم معنا کسی نمی میمیرد در اینجا و عالم ماده اینگونه به نظر میرسد که مرگ اتفاق افتاده از جسم مادی. بیا و بگذر بیا به معنا و جان تبدیل شو که در آنجا رقصان و شاد سبکبال می شوی از مرگ فرار مکن ، چون مرگ عین شور و مستی است به خدا قسم و به ذات أقدس و پاکش که نه فلک خاک زیر پایش است هنگام مرگ و وصل گویی به منبع شیرینی ی همچون حلوا دست پیدا کردیهنگام جان سپردن و مرگ عین جان و زندگی می شویم پس چرا باید از جان و زندگی فرار کنیم چرا باید از دستیابی به معدن طلا فرار کنیم که مرگ معدن زر و گوهر استوقتی أز قفس تن و دنیا رها میشوی در باغ و گلستان مسکّن و مأوا میکنیوقتی پوسته ی صدف را می شکنی به مروارید درونش دست پیدا میکنی در آن هنگام که به گوهر وجود و درونت کشش و تمایل پیدا میکنی زمانی است که حق صدایت میکند مرگ و رفتن به مانند بهشت و باغ است مرگ مثل آیینه ای است که تو در آن زیباییها یت را میبینی و زیبایی های منعکس در آیینه حاکی أز زیبایی ی مرگ است حال چگونه در مقابل این آیینه می ایستی زیبا و مؤمن یا نا زیبا و کافر چرا که همان نقش را نشان می دهد اگر مثل یوسف زیبا و مؤمن در برابرش بایستی زیبا نشأنت میدهد واگر غیر از این باشد همانطور نشأنت می دهد اگر زبانی گویا و شیرین میخواهی سکوت کن که در آن صورت تأثیر کلامت هم چون خضر نبی جاویدان خواهد شد چرا که مردن چون در دل زندگی است در سکوت محض بسر می برد

هانیه سلیمی

۱۳۹۶/۰۳/۰۸ - ۱۲:۰۸:۴۶

در مورد بیت سوم "این سر نشان مردن و آن سر نشان زادن،زان سرکشی نمیرد نی زین مراست مردن" صورت صحیح: "زان سر، کسی نمیرد" است. با توجه به معنی بیت: زین سر کسی نمیرد. نه! از آن سر است مردن)دکتر ایرج شهبازی هم در سخنرانی خود با عنوان "مرگ اندیشی در آثار مولانا" این بیت را به همین صورت(یعنی زان سر ، کسی نمیرد) قرائت می کند.

برگ بی برگی

۱۳۹۷/۰۱/۰۵ - ۰۲:۳۹:۳۲

این سر نشان مردن وان سر نشان زادن درست همانگونه که مسیح علیه السلام میگفت تا انسان دوباره متولد نشود به ملکوتش راه نخواهد یافت .پس باید این من را در خود کشت ، میراند و دوباره زاده شد .

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۰۳۷

تصاویر و صوت

هانیه سلیمی :

بهمن کلانتری :

عندلیب :

نظرات

mohammad ghanbar

هانیه سلیمی

برگ بی برگی

منصور قربانی

خاموش

محمد

شهرام شریف‌زاده