شما اینجا هستید :
مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۱۰۲

۱

چیست با عشق آشنا بودن

بجز از کام دل جدا بودن

۲

خون شدن خون خود فروخوردن

با سگان بر در وفا بودن

۳

او فدایی است هیچ فرقی نیست

پیش او مرگ و نقل یا بودن

۴

رو مسلمان سپر سلامت باش

جهد می‌کن به پارسا بودن

۵

کاین شهیدان ز مرگ نشکیبند

عاشقانند بر فنا بودن

۶

از بلا و قضا گریزی تو

ترس ایشان ز بی بلا بودن

۷

ششه می‌گیر و روز عاشورا

تو نتانی به کربلا بودن

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1156
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 778
عندلیب :

نظرات

user_image
A
۱۳۹۹/۰۶/۰۸ - ۱۱:۲۳:۲۲
مولانا در اینجا هم ارادت خود را به امام حسین ( علیه السلام ) نشان میدهد . میگوید این شهیدان ( شهیدان کربلا ) عاشقانند بر فنا بودن . فنای در خدا . و می ترسند که بلا و امتحان الهیشان کم باشد ( ترس ایشان ز بی بلا بودن ) و به کسانی که در ظاهر ، دین دارند و به امام حسین ایراد میگرفتند که چرا حج را به عمره تقلیل داد ، طعنه می زند و میگوید تو فقط روزه ات را بگیر . تو نمیتوانی در روز عاشورا در کربلا باشی ( ششه میگیر و روز عاشورا ... تو نتانی به کربلا بودن ) ( ششه در اهل سنت ، شش روز روزه مستحبی است که در تاریخ خاصی می گیرند ) توضیح کامل تر در سایت زیر قابل مشاهده است که سخنان آقای کریم زمانی است. پیوند به وبگاه بیرونی
user_image
محسن جهان
۱۴۰۱/۰۹/۱۱ - ۰۳:۳۲:۲۰
تفسیر ابیات ۱ الی ۳ فوق: مولانا در این ابیات به توصیف عشق ناب الهی می‌پردازد و اینگونه مطرح می‌کند: آیا با عشق و دلدادگی عرفانی آشنا هستی؟ اول آنکه بایست از آنچه که نفس و آرزوهای واهی دنیوی ترا منحرف می‌کند بپرهیزی. و با تحمل و صبر و خون خوردن بسیار با این زندگی پر هیاهو و فراز و نشیب ساخته و از تعهد روز الست خود با خداوند یکتا دست برنداری و وفای به عهد را پیشه کنی و هیچ شکوه ای نداشته باشی. و در بیت آخر می‌گوید؛ اینگونه عاشق و سالک درگاه ربوبی، همه هستی خود را فنا کرده و برایش مرگ و زنده بودن در راه حق فرقی ندارد. البته یکی از مصادیق واقعی این معانی، امام حسین(ع) و شهدای واقعه عاشورا است.