مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۱۲۷

۱

یا صغیر السن یا رطب البدن

یا قریب العهد من شرب اللبن

۲

هاشمی الوجه ترکی القفا

دیلمی الشعر رومی الذقن

۳

روحه روحی و روحی روحه

من رآی روحین عاشا فی بدن

۴

صح عند الناس انی عاشق

غیر ان لم یعرفوا عشقی به من

۵

اقطعوا شملی و ان شئتم صلوا

کل شیء منکم عندی حسن

۶

ذاب مما فی متاعی وطنی

و متاعی باد مما فی وطن

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1192
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 787
عندلیب :

نظرات

user_image
محمد
۱۳۸۷/۱۲/۰۷ - ۰۱:۱۵:۵۵
بیت سوم عاشا فی بدن درست است یعنی چه کسی دو روح رادیده است که در یک بدن زندگی کنند
پاسخ: مطابق فرموده «عاشقا» با «عاشا» جایگزین شد.
user_image
مسعود سخندان
۱۳۹۲/۰۹/۰۷ - ۰۷:۳۳:۱۲
سلام علیکمخسته نباشیدبه نظر بنده در مصراع دوم بیت پنجم یک کلمه جا افتاده است . تعداد هجاهای آن مصراع یک هجا از بقیه کمتر است .خواهشمند است با بررسی اصل دیوان غزلیات شمس ، این نکته را پیگیری نمایید .خداوند به شما قوت بدهد .
user_image
ناشناس
۱۳۹۳/۰۵/۲۱ - ۱۲:۱۲:۴۵
یـا صغـیرَ السنّ یـا رَطْب الـبــــــــــدنْ ___________________________________ یـا کریـمَ الأصل قبــــــــــــــلَ کلّ مَنْ ___________________________________فـاح مـنک الطـیبُ مـن حـول الـیـمــــــنْ ___________________________________ یـا قـریبَ العهد مـن شُرب اللــــــــــبن ___________________________________هـاشمـیُّ الـوجه تـرکـیُّ القفــــــــــــا ___________________________________ أنـت مـولی الـحُسن ذو الطرف الـــــــحَسَن ___________________________________لا تـری فـی الکـون عـیـنٌ مـثلَکــــــــم ___________________________________ دیلـمـیّ الشّعـر رومـیّ الـــــــــــــذقن ___________________________________روحُه روحـی وروحــــــــــــــــــی روحه ___________________________________ قـد تداخلنـا بذا قبـل الزمــــــــــــن ___________________________________إنّه شـیءٌ غریبٌ فـی الهــــــــــــــــوی ___________________________________ مـن رأی روحـیـن عـاشـا فـی الـبــــــدن ___________________________________صَحّ عـند النـاس أنّی عــــــــــــــــاشقٌ ___________________________________ دلّهـم عـنِّی نُحـولـــــــــــــــی والأفَن ___________________________________أَدَری العُذّال مـا بـی مـن جــــــــــــوًی ___________________________________ غـیرَ أنْ لـم یعـرفـوا عـشقـی لـمــــــن؟ ___________________________________اقطعـوا شمـلـی وإن شئتـــــــــــم صِلُوا ___________________________________ کلّ مـا ألقـاه مـنکـــــــــــــم ذاک مَن ___________________________________إن تُمِت أو تُحـیِ ربّی مهجتـــــــــــــــی ___________________________________ کلُّ شـیء مـنکـمُ عــــــــــــــــندی حسن ___________________________________ضـاع عـمـری فـی هـوی نفســــــــــی أجلْ ___________________________________ هـا أنـا والرحـمة مـنک والسَّکــــــــــن ___________________________________ربّ اِغفرْ لـی بجـاه الـمـــــــــــــصطفی ___________________________________ أنـت مـولانـا الرحـیـم ذو الـمـــــــنن ___________________________________دُلّنـی ربّی إلی هـادی السبـــــــــــــیلْ ___________________________________ إننـی فـی بـابـه شـیــــــــــــــخٌ أسنْ ___________________________________مذنـبٌ عبـدٌ فقــــــــــــــــــیرٌ مقصدی ___________________________________ قـرعُ بـابٍ للرّجـا فـیـه سکـــــــــــــن ___________________________________
user_image
محمد
۱۳۹۷/۱۲/۲۵ - ۰۶:۵۹:۰۱
میشود ترجمه این شعر را هم بگذارید سپاسگزار میشوم
user_image
قاموس
۱۳۹۹/۰۴/۳۱ - ۲۳:۲۱:۴۶
در مصراع: "غیر ان لم یعرفوا یشقی به من"عبارت صحیح چنین است:"غیر ان لم یعرفوا عشقی بمن"توضیح آن که، «باء» بعنوان حرف اضافه (جر) در زبان عربی متصل (به کلمه بعد) نگاشته می شود و علی الاصول بسیار بعید و خلاف فصاحت است که مولوی در میان عبارتی عربی به یکباره (آن هم در حد یک حرف) به فارسی چیزی بگوید و دوباره در کلمه بعدی به عربیبازگردد...*** بنا به درخواست دوستی که برگردان فارسی اشعار را جویا بودند -به اجمال و در حد برگردانی نسخته و ناسفته- سطور ذیل پیشکش می گردد:ای خردسالی که پیکرت تر و تازه است/و از زمان شیرخوارگی ات چندان نمی گذرد!/ای آن که سیمایت مانند هاشمیان (سادات) و پس گردنت چونان ترکانست/و ای آن که مویت همانند دیلمیان و چانه ات مانند رومیانست/جان او جان منست و جان من جان اوست/کیست که همزیستی دو روح را در یک پیکر دیده باشد!؟/مردمان درست می گویند که من عاشق هستم/اما نمی دانند که من عاشق کیستم!/خواهید مرا پاره پاره سازید و خواهید پاره هایم را بپیوندید/ که هر چه از شما رسد، در نزد من نیکوست!/وطنم از (اشتیاق) کالابرگی که مراست، می گدازد/و کالابرگ من از آنچه در وطنم هست، تباه می گردد/
user_image
محمدرضا میرزایی
۱۴۰۳/۰۱/۰۸ - ۰۷:۰۶:۲۵
سلام، در بیت دوم مصداقی برای مخاطب شعر به وضوح میتوان یافت، هر چند که در کوی وحدت مقصود یکیست و هر چیز غیر آن سایه های کنگره های قلعه وطن است: نسب مهدی بن حسن به هر چهار نژاد اشاره شده در بیت به موجود است( و قابل استناد). هر چند مولوی در مورد مذهب(راه تذهیب) رایج  نظری واضح دارد: مدتی بنشین و بر خود می گری.