مولانا

غزل شمارهٔ ۲۱۴۶

ای شکران ای شکران کان شکر دارم از او

پندپذیرنده نیم شور و شرر دارم از او

خانه شادی است دلم غصه ندارم چه کنم

هر چه به عالم ترشی دورم و بیزارم از او

کی هلدم با خود کی می‌دهدم بر سر می

گل دهدم در مه دی بلبل گلزارم از او

من خوش و تو نیم خوشی جهد بکن تا بچشی

تا قدحی می‌بکشی ز آنک گرفتارم از او

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1206

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 795

عندلیب :

همایون

۱۳۹۷/۰۹/۲۹ - ۱۶:۵۹:۵۴

دانشمندان از بسیاری حقایق جهان و طبیعت نمی توانند سر در بیاورند و علت آن این است که عوامل و سطوح و متغیر‌های هستی‌ بی‌ شمارند، تنها چهل سال طول کشید تا آنها پی‌ ببرند که چگونه دو اتم هیدروژن با هم ترکیب می‌‌شود و مدل این کار چگونه است که دو الکترون در کنار هم به دور دو پروتون می‌‌گردد، این ساده‌ترین نوع ترکیب است برای همین عملکرد پروتیین‌ها این قدر پیچیده و غیر قابل دریافت به نظر می‌‌آید و پیدا شدن حیات روی زمین غیر قابل فهم برای مغز انسانی‌ استرمز آن در همین فراوانی است که جلال دین از آن همه جا بنام کان شکر یاد می‌‌کندآنکه به این معنی‌ پی‌ نمی برد نیمه خوش است و هیچ گاه تمام خوشی را تجربه نمی کند، نیمه خوشی نیز از هستی‌ می‌‌آید و از خود او نیست زیرا انسان هر چه قدر ناتوان در رازورزی هستی‌ باشد بالاخره نسیمی از این فراوانی به او می‌‌رسد، ولی جلال دین می‌‌گوید من به این فراوانی وصل هستم و گرفتار و عاشق و شیفته و اسیر و دلباخته آنم و همواره می‌‌سرخوشی و خرمی و تازگی گلزار آن به من می‌‌رسد

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۱۴۶

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات

همایون