مولانا

غزل شمارهٔ ۲۲۱۰

طرب اندر طرب است او که در عقل شکست او

تو ببین قدرت حق را چو درآمد خوش و مست او

همه امروز چنانیم که سر از پای ندانیم

همه تا حلق درآییم و در این حلقه نشست او

چو چنین باشد محرم کی خورد غم کی خورد غم

به سبو ده می خوش دم که قدح را بشکست او

شه من باده فرستد به چه رو می‌نپرستم

هله ای مطرب برگو که زهی باده پرست او

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1245

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 819

عندلیب :

همایون

۱۳۹۶/۱۱/۰۵ - ۱۵:۲۵:۱۳

طرب جلال دین از نویی و نو شدن است باده باده نویی است و شادی از نویی می‌‌آید انسان به هیچ چیز کهنه نمی‌‌تواند دل‌ ببندد و شادی کند مگر آنکه بداند این کهنه به نویی وصل است و بدان راه دارد، این راه به نویی دل‌ نام دارد که از جنس عشق و دوست داشتن است نو شدن همان مستی است و سر از پا ندانستن و بی‌ سر و پا بودن همان زنده بودن و زندگی‌ کردن در نویی است که از عالم عدم می‌‌آید

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۲۱۰

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات

همایون