مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۲۵۳

۱

نور دل ما روی خوش تو

بال و پر ما خوی خوش تو

۲

عید و عرفه خندیدن تو

مشک و گل ما بوی خوش تو

۳

ای طالع ما قرص مه تو

سایه گه ما موی خوش تو

۴

سجده گه ما خاک در تو

جولانگه ما کوی خوش تو

۵

دل می‌نرود سوی دگران

چون رفته بود سوی خوش تو

۶

ور دل برود سوی دگران

او را بکشد اوی خوش تو

۷

ای مستی ما از هستی تو

غوطه گه ما جوی خوش تو

۸

زرین شدم از سیمین بر تو

یک تو شدم از توی خوش تو

۹

سر می‌نهم و چون سر ننهد

چوگان تو را گوی خوش تو

۱۰

خامش کنم و خامش چو سکست

های و هویم از هوی خوش تو

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1269
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 833
عندلیب :

نظرات

user_image
سعید
۱۳۸۹/۱۱/۲۷ - ۰۵:۰۰:۴۱
در مصرع اول بیت آخر، فکر کنم "شکست" درست باشه...
user_image
وحید
۱۳۹۳/۰۲/۰۴ - ۱۶:۵۴:۵۶
بسمه تعالیمولانا مثل همیشه انسان را مدهوش مینماید و در بحر قلزم فرو میبردحال دوباره با ریتم موسیقیایی شعر بالا را بخوانید
user_image
دمیرچی
۱۳۹۷/۰۸/۱۱ - ۰۱:۱۸:۵۵
درود و سلامسکست در مصرع اول بیت آخر درست است و مخفف سُک است.سُک: نام وسیله ای نوک تیزه که برای به حرکت درآوردن الاغ و اسب استفاده میشه. همون سیخونک امروزی. مولانا در این بیت میگه که کلمه خاموش باش برای من مثل سُک است و مرا تحریک و وادار به سخن و های و هوی می کند.همچنین در این بیت:دم نزنم زانکه دم من سُکست نوبت خاموشی و ستّاری است (غزل 512)